Χαμένη Ψυχή

Χαμένη ψυχή
απόκληρη γυρίζει
η βροχή πλέον
θάνατο μυρίζει
όταν η στιγμή πονά.

Ποτάμια οι δρόμοι
από σκιές
παρείσακτες
δημιούργημα του χθες
το εγώ μου ζητά.

Μειωμένη
στο χέρι τη δόση
λίγο η Φαντασία
να ενδώσει σε
αμαρτήματα παλιά.

Ψυχή μου χαμένη
για χρόνια
πού πήγες
κλαίω ακόμα
άτυχος είμαι ξανά!


20/05/10

Κρύο -και- Απόψε

Η νύχτα απόψε δεν σηκώνει πολλά – πολλά.
Νεύρα, δάκρυα, υστερίες χαθήκαν όλα.
Δακρυσμένα δευτερόλεπτα... χρόνια σωστά.
Τρομακτική ηρεμία υπερισχύει τώρα...

Στους δρόμους νερά που νεκρούς μεταφέρουν.
Πεθαμένες ιδέες σε αμέτρητα βάθη.
Ευφυέστατες σκέψεις το μυαλό ψαρεύουν.
Ασυνήθιστα απόψε βολεύουν τα λάθη...

Απόψε το χιόνι θα σκεπάσει την περιέργεια.
Η μυρωδιά του ξεπεσμένου έρωτα θ’ ανθίσει.
Σε ξύλινα κρεβάτια στεγνά από συναίσθημα
το χάδι της στιγμής τη σιωπή θα λυγίσει...

Άλλα ποιήματα απόψε δεν θα γραφτούν.
Τα λόγια θα παραμείνουν κρεμασμένα στο κενό.
Παθιασμένοι ήχοι δεν θα ακουστούν.
Κι ας φωνάζουν θλιμμένα τα χείλη «σ’ αγαπώ»...

10/12/10

"Η χούντα δεν έπεσε ποτέ"

Τριάντα εφτά χρόνια μετά... Ψωμί, δεν μας έμεινε αρκετό... Η παιδεία, δεν ορθοπόδησε καμία στιγμή... Και η ελευθερία... Η ελευθερία χάθηκε στην ανεξέλεγκτη αυθαιρεσία, στις μικροκομματικές πολιτικές και τις υστερόβουλες επιλογές... Οι αρεστοί μετονομάστηκαν σε άριστοι, οι βουλευτές συνέχισαν το έργο τους ... Και η ‘γενιά του πολυτεχνείου’ έδωσε τη θέση της στην ‘γενιά των 592 ευρώ’, στην αστάθεια του παρόντος και στην αβεβαιότητα του μέλλοντος. Οι ελπίδες τα όνειρα και η ανατροπή του τότε... Σήμερα αποτελούν αηδία, εφιάλτη, ξενύχτι. Και ένα μεγάλο κύμα φυγής νέων ανθρώπων έχει ξεκινήσει ήδη στην κοινωνία μας... Για να είναι το αύριο καλύτερο η νέα γενιά πρέπει να επωμιστεί το χρέος αλλά και να νιώσει την ανάγκη να ξεπετάξει από πάνω της τα προηγούμενα αμαρτωλά χρόνια... Να φανερώσει παρατυπίες... Να τιμωρήσει πρόσωπα και καταστάσεις...Και πάνω από όλα, να επιδιώξει την ανάπτυξη της παιδείας! Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει ελευθερία, δεν υπάρχει ψωμί, δεν υπάρχει οικονομία δεν υπάρχει συλλογικότητα...

Τριάντα εφτά χρόνια μετά, ένα ‘πολυτεχνείο’ δεν αρκεί για να μας σώσει... Η χούντα του Εγώ μας είναι ακόμα εδώ και δεν μπορεί να πέσει...

Σαν περάσουν τα χρόνια

Ξεκινάς, πριν καλά-καλά περπατήσεις και θέλεις να πιάσεις τον κόσμο. Θεωρείς πως δικαιωματικά σου ανήκουν τα πάντα! Εξερευνείς και δοκιμάζεις (κυριολεκτικά) ότι περνάει από το χέρι σου, σκεφτόμενος πως τίποτα δεν μπορεί να σε βλάψει.
Έπειτα, σηκώνεσαι στα δυο σου πόδια και αρχίζεις να τρέχεις, να χοροπηδάς. Δεν χρειάζεται λόγος για να γίνει η ζωή σου όμορφη... είναι ήδη! Όπου και αν πας ότι και αν κάνεις, ο μόνος σκοπός σου είναι να γελάς και να μαθαίνεις. Πιάνεις φιλίες τόσο εύκολα! Δεν χρειάζεται να ξέρεις κάποιον από πριν, μπαίνεις σε ένα άγνωστο πάρκο και γνωρίζεις κόσμο, τόσο απλά! Πηγαίνεις στην παιδική χαρά και δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο από το να κάνεις νέες γνωριμίες. Με μοναδική σκοπιμότητα, το γέλιο!
Σαν περάσουν τα χρόνια... πως καταντάει έτσι ο άνθρωπος... Από την πλήρη αθωότητα, στο άλλο άκρο...

Εκλογές 2010

Η ψήφος είναι συνταγματικά υποχρέωσή μας... Είναι η αποχή πολιτική θέση και στάση; Ας αναλογιστούμε πως φτάσαμε ως εδώ... Ποιος φταίει; Μάλλον εμείς οι ίδιοι, που αφήσαμε την εκάστοτε κομματική ταυτότητα να επισκιάσει την κρίση μας... Έχουμε ότι ακριβώς μας αξίζει. Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε αν άλλαξε κάτι στη νοοτροπία αυτού του λαού. Ας περιμένουμε λίγες ώρες για να δούμε αν υπάρχει μέλλον, αν υπάρχει προοπτική άμεσα. Ας περιμένουμε λίγες ώρες για να δούμε τα ποσοστά των 5 κοινοβουλευτικών κομμάτων κι αν τελικά σε αυτές τις εκλογές υπάρχει πραγματικά κάποιο ...κρυμμένο... μήνυμα προς την πολιτική εξουσία... Ή και αυτή η εκλογική διαδικασία θα είναι άλλη μία όπως τόσες και τόσες άλλες...

Εβδομήντα χρόνια μετά...

Σαν σήμερα η Ελλάδα μπήκε ενεργά στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έναν πόλεμο που άφησε πίσω του περίπου 80 εκατομμύρια νεκρούς ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη! Η Ιστορία ας γίνει δίδαγμα... Και η γνώση της το μονοπάτι που οδηγεί στην ειρήνη...



http://www.cslab.ntua.gr/~phib/hellas/diaggelm.htm




Τότε... ξέραμε τι είχαμε να πολεμήσουμε... Σήμερα... γνωρίζουμε;;

Τα πάντα ίδια μένουν

Τι και αν μας μαθαίνανε στο σχολείο πως ...του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει... Αμάσητα περνάνε νομοσχέδια! Την στιγμή που στην Γαλλία (link, link) γίνεται το έλα να δεις, εμείς σαν άλλα σκυλάκια αυτοκινήτου, αγναντεύουμε κοιμισμένα, κουνώντας μηχανικά το κεφάλι μας... Και ακόμα είμαστε στην αρχή της ...διάσωσης... της χώρας!

Για ακόμα μία φορά το πολιτικό σύστημα δείχνει το πόσο λίγο είναι. Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, τις έχουν αναγάγει σε υπόθεση υψίστης σημασίας (link). Σε μία διαδικασία άτυπου δημοψηφίσματος υπέρ ή κατά του ...μνημονίου... Τελικά ο Έλληνας δεν μπορεί να βάλει μυαλό και όσο βλέπει τα πράγματα ...πράσινα μπλε κόκκινα... τίποτα ουσιαστικό δεν μπορεί να αλλάξει για αυτόν τον λαό.

Στα δύσκολα χρόνια που ζούμε, το μόνο που πρέπει να διατηρήσουμε σίγουρα είναι η ανθρωπιά μέσα μας...

Αγγελίες

Διατίθεται ἀπόγνωσις
εἰς ἀρίστην κατάστασιν,
καὶ εὐρύχωρον ἀδιέξοδον.
Σὲ τιμὲς εὐκαιρίας.

Ἀνεκμετάλλευτον καὶ εὔκαρπον
ἔδαφος πωλεῖται
ἐλλείψει τύχης καὶ διαθέσεως.

Καὶ χρόνος
ἀμεταχείριστος ἐντελῶς.

Πληροφορίαι: Ἀδιέξοδον
Ὥρα: Πᾶσα ।

Κική Δημουλά

Μη φοβάσαι...

Γίνε κομμάτια... Για να δεις καθαρά!

Αυτό είναι ένα από τα στοιχειώδη αξιώματα της ζωής. Και όταν το συνειδητοποιήσεις τα πάντα είναι καλύτερα. Διότι τότε θα έχουν νόημα τα σκαμπανεβάσματα. Άσπρο, μαύρο... Και ανάμεσά τους όλα τα χρώματα! Χρώματα που βλέπουν μόνο τα μάτια. Χρώματα που βλέπουν μόνο οι ψυχές. Χρώματα που σου ψιθυρίζουν στο αυτί. Χρώματα που είτε σου αρέσουν είτε όχι. Χρώματα άλλοτε φωτεινά και άλλοτε σκοτεινά...

Η ζωή έχει το χρώμα που της δίνεις, τι και αν δεν είσαι ζωγράφος;

Ζωντανός – Νεκρός

Απόψε θα έφευγα.
Μα στεναχωρήθηκε ο Θεός
και άρχισε να κλαίει...
Απόψε θα πέθαινα.
Μα ούρλιαξε ο Χάρος
πως η αγάπη για όλα φταίει...

Μοναξιά φυσάει ο καιρός.
Μοναξιά και φόβο. Τρομερό.
Μουσική γυρεύει ο σκοπός.
Μουσική και τόνο. Θλιβερό.

Πώς απόψε ν’ αντέξω,
σκιά φαντάσματος είμαι θαρρώ.
Μία φωνή απ’ έξω,
απρόθυμα σέρνοντας ακολουθώ.

Στο νεκροταφείο με πηγαίνει.
Σε μνήμα προσωπικό.
Κοράκι το μάτι μου γυρεύει.
Μαύρο και σατανικό.

Κι όμως, είμαι εγώ που πετάω.
Και εγώ που μιλώ.
Κι όμως, είμαι εγώ που γελάω.
Και εγώ που θρηνώ.


31/08/10

Όνειρα...

Κύκλους κάνει η ζωή. Άλλοτε μεγάλους, άλλοτε μικρότερους, άλλοτε τέλειους, άλλοτε ημιτελείς... Άλλοτε είμαστε χαρούμενοι και άλλοτε όχι με αυτούς τους κύκλους... Μα αυτή είναι η ζωή. Αυτό είναι το παιχνίδι της και αλίμονο σε όποιον αρνηθεί να παίξει. Θα βρεθεί άμεσα στο περιθώριο, στην απαξίωση, στην εξαθλίωση, στο τίποτα... Και εκεί αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί. Και θα συμβιβαστεί. Διότι έτσι είναι όλα στημένα γύρω μας. Ο συμβιβασμός είναι τόσο αναπόφευκτος όσο και ο θάνατος. Και αυτό που μας κρατάει εδώ είναι τα όνειρα μας και τα συναισθήματα που τα γεννούν. Χωρίς συναισθήματα δεν υπάρχουν όνειρα. Χωρίς όνειρα δεν υπάρχουν ελπίδες. Χωρίς ελπίδες δεν υπάρχει μέλλον. Χωρίς μέλλον δεν υπάρχει ζωή. Και ζούμε, αγωνιζόμαστε, μοχθούμε μέχρι να πεθάνουμε. Μέχρι ...το τέλος. Μέχρι να περάσουμε την δοκιμασία μας. Μέχρι να είμαστε ικανοί να πάμε παρακάτω, να προχωρήσουμε. Είμαστε -εν μέρει- τα όνειρά μας. Ζούμε και πεθαίνουμε για αυτά.

"Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε..."

Καλύτερα να αδικούμαστε, παρά να αδικούμε. Αυτό ήρθε να μας μάθει το ΔΝΤ. Είναι καιρός πλέον ο νεοέλληνας να περάσει σε άλλη, καλύτερη εποχή. Και το ΔΝΤ μαζί με όλα τα νέα μέτρα, είναι η τέλεια ευκαιρία μας! Ίσως ακούγεται παράλογο. Κόβονται συντάξεις, επιδόματα, καταργούνται μισθοί, το οχτάωρο... Κατοχυρωμένα δηλαδή εργασιακά δικαιώματα. Ωστόσο μέσα από όλο αυτό κάτι θετικό μπορεί να βγει. Μία καλύτερη κρατική οργάνωση, καλύτερες υπηρεσίες... Αρκεί να αλλάξουμε νοοτροπία. Αρκεί ,βασικά, να αλλάξουμε παιδεία! Γιατί ακόμα και αν τώρα ‘βουλώσουμε’ μαύρες τρύπες, σε λίγα χρόνια θα τις ξανανοίξουμε, αν δεν αλλάξουμε μυαλά!

Μάλλον ο "πόλεμος" χάθηκε...

Δεν ξέρω αν πρόκειται για αλήθεια. Εγώ μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορώ να το δω... Τελικά οι «τρομοκράτες» ξέρανε τι κάνανε... Το troktiko ανακοίνωσε το κλείσιμό του... Τελικά πέτυχαν αυτό που ήθελαν... Την φίμωση!

Ασφαλώς όπως κάθε τι, αυτό το blog είχε και τα στραβά του. Παρ’ όλα αυτά, η πολυφωνία είναι υποχρέωση σε μία δημοκρατική κοινωνία... Ή μήπως και όχι;

Ίσως το αρχέγονο ένστικτο της αυτοσυντήρησης κρατάει την ομάδα του τρωκτικού μακριά από τις αναρτήσεις... Ίσως και όχι...;

Κατά κύριο λόγο, το blog αυτό άνοιξε τον δρόμο του blogging στην Ελλάδα. Και όμως η Ελλάδα δεν το άντεξε.

Ελπίζω σε λίγο καιρό κοιτώντας πίσω, να θυμόμαστε το τρωκτικό ως κάτι σημαντικό για την bloggοσφαιρα αυτής της χώρας...

Τελευταία ανάρτηση με τίτλο «Καληνύχτα Ελλάδα», τα λέει όλα...

http://troktiko.blogspot.com/2010/07/troktikou.html

Ο "πόλεμος" μόλις άρχισε.

Θλίψη, απογοήτευση, θυμό. Αυτά νιώθω. Προσπαθώ να καταλάβω το γιατί, ποια τα κίνητρα, μα δεν μπορώ! Τον Δημοσιογράφο που έπεσε θύμα δολοφονικής ενέργειας ούτε που τον ήξερα. Μα δεν έχει σημασία. Είναι σαν να σκότωσαν εμένα, την φωνή μου, την ελευθερία μου...

Αυτός ο λαός συσσωρεύει, συσσωρεύει... Και αλίμονο όταν ξεσπάσει! Κανείς δεν θα μπορέσει να τον σταματήσει... Δεν κατάλαβαν πως σκοτώνοντας έναν Σωκράτη άφησαν χιλιάδες πίσω του;

Αγαπητό Τρωκτικό, ελπίζω να συνεχίσεις πιο δυναμικά από ποτέ. Μη φοβηθείς τίποτα! Μερικούς μάς έχεις γεμίσει με προσδοκίες. Μη φοβηθείς. Το χρωστάς στον εαυτό σου. Το χρωστάς στον Σωκράτη...

Η επιτυχία του συστήματος

Πόσοι και πόσοι ‘γραφικοί’ υπάρχουν; Πόσοι και πόσοι προσπαθούν να ‘αφυπνίσουν’ το έθνος; Πόσοι και πόσοι πουλάνε βιβλία για να μας μεταδώσουν την ‘αλήθεια’... Αμέτρητοι είναι όλοι αυτοί. Αμέτρητοι... Είτε σχιζοφρενείς, είτε σωτήρες. Μήπως όμως τα συνωμοτικά σενάρια τα έχουμε στο μυαλό μας; Μήπως μας αρέσει να βλέπουμε κάτι πίσω από τις γραμμές, ακόμα και αν δεν υπάρχει τίποτα;

Η μεγαλύτερη επιτυχία του ‘συστήματος’... Ο καθένας μας ξεχωριστά να θεωρεί πως ο ίδιος δεν είναι μάζα... Δεν είναι πρόβατο... Δεν είναι κατευθυνόμενος... Μα τελικά ποιος δεν είναι; Αυτοί που αυτοαποκαλούνται επαναστάτες... Θα πρέπει να σκεφτούν πως ίσως βολεύουν το ίδιο σύστημα που μάχονται και πως αυτό επέτρεψε την δημιουργία τους...

Αλήθεια, πόσες εκατομμύρια ψήφους πήρε ο λεγόμενος δικομματισμός στις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου;;

Αλήθεια, ποιος δεν θα πάει να ...φακελώσει το κινητό του;;

Ο ‘προβατισμός’ είναι εδώ, υπάρχει, και καμία φορά ίσως να είναι χρήσιμος... Αρκεί να ηγούνται ικανοί άνθρωποι...

Υπερβολές ή πραγματικότητα;

"Σάλο θα προκαλέσει (και ήδη έχει ξεκινήσει από γονείς) το video με στοιχεία πορνογραφικού υλικού από το video clip της Βebe Lilly, η οποία μας έρχεται από την Γαλλία και την έχουμε γνωρίσει μέσα από το ALTER.

Όπως θα δείτε και στο video (ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ και θα καταλάβετε) οι σκηνές που έχουν μπει μεταφέρουν μηνύματα παιδικής πορνογραφίας!

Για όσους απλά θεωρήσετε ότι είναι υπερβολικό σκεφθείτε αν οι σκηνές αυτές θα είχαν τίποτα να δώσουν στα παιδιά όπως και οι στίχοι. Τι να καταλάβουν και τι νόημα έχει τέτοιο υλικό για παιδάκια προσχολικής ηλικίας; Σκεφθείτε τι άκουγαν τα παιδιά (Αχ κουνελάκι) και δείτε μετά αυτό!

Ο Παππούς που κλείνει το μάτι στο βρέφος (έτσι κάνουν οι παππούδες μέσα από web camera;), οι γκομενίτσες με τα ...τουρλωτά στήθη που το μωρό της κάνει στην άκρη και αυτές τσαντίζονται επειδή δεν ...παίζουν εκείνες με τον Παππού! Οι γκομενίτσες που παίρνουν πόζα με τα μπούτια έξω, λες και τα παιδάκια πρέπει να ξέρουν σε αυτή την ηλικία τέτοια πράγματα.

Τα σαφή υπονοούμενα με τα τηλεφωνικά ραντεβού, τα μυνήματα και άλλα που θα δείτε και μας φαίνονται απλά αλλά περνάνε στο υποσυνείδητο των παιδιών!"





http://troktiko.blogspot.com/2010/06/video-video.html

Μη περιμένεις.

Εκείνη την στιγμή.
Την ύστατη ώρα.
Που ο Χάρος παθιασμένα
θα σε φιλά στο στόμα.

Την ψυχή σου θα κλέβει.
Την φυγή σου θα κλέβει.
Και εσύ θα γίνεσαι
ένα με το χώμα.

Μη περιμένεις.

Εκείνη την στιγμή.
Την υπέρτατη ώρα.
Που ο Θεός φυλακισμένο
θα κρατά το χρώμα.

Η θάλασσα θα στερεύει.
Η ζωή θα στερεύει.
Και το στιγμιαίο
θα κρατά αιώνια.

Εκείνη την μέρα
την λαμπρότερη μέρα
μία θα ακουστεί φωνή:
«Μη περιμένεις... Τόλμα!»


02/06/10

Φίλε είσαι μαζί μου;

Σε περιμένω πάλι να διαβείς.
Σκέψεις να βάλεις στο μυαλό μου.
Να μου ανακοινώσεις πως αγαπάς, περιχαρής.
Και πως το ίδιο μου εύχεσαι, για το καλό μου...

Σε περιμένω πάλι να εμφανιστείς.
Να πεις πως πέρασες ωραία.
Λέξεις αρχαίων φιλοσόφων να δανειστείς
από μία αθάνατη παρέα.

Φίλε είμαι μαζί σου, σού ‘χα πει.
Ό,τι και αν αποφασίσεις.
Η μοίρα σου έγινε κλωστή.
Μα μην την πολυτραβήξεις...


17/04/10

Τι συμβαίνει...

Όποιος έχει μάτια ας κοιτάξει... Όποιος έχει αυτιά ας ακούσει... Όποιος έχει μυαλό ας σκεφτεί... Τι γίνεται στην Ελλάδα, τι γίνεται στον κόσμο... Και τελικά όλο αυτό ποιον συμφέρει;;;

Οι εξυπνότεροι...

Πόσο χαζοί μπορεί να είμαστε; Περηφανευόμαστε ότι είμαστε τα πιο έξυπνα έμβια όντα... Περηφανευόμαστε για κάθε νέο επίτευγμα της ανθρωπότητας. Μα ζώντας μέσα στα ηλεκτρομαγνητικά κελιά μας, έχουμε ξεχάσει την ουσία. Δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να τρέχουμε. Δεν ήρθαμε για να χρωστάμε. Δεν ήρθαμε για να σκοτώνουμε τις συνειδήσεις μας. Είμαστε εδώ για να ζήσουμε, όσο ζήσουμε. Είμαστε εδώ για να προσπαθήσουμε να αγγίξουμε την τελειότητα, και όχι να την υποδουλώσουμε, κάτι άλλωστε που κανείς μας δεν μπορεί να κάνει!

Πόσο έξυπνο είναι εκ μέρους μας, το όλο σύστημα που έχουμε στήσει και γύρω από αυτό αναπτύσσονται οι ζωές μας; Δύο και τρεις εργασίες, κατά βάση ανασφάλιστες... Και λείπουν οι γονείς από το σπίτι 10-14 ώρες καθημερινά και αυτά τα έρμα τα παιδιά μεγαλώνουν μόνα τους... Και λείπουν οι γονείς δουλεύοντας και προσδοκώντας να έρθουν καλύτερες μέρες, μα οι μέρες περνούν όπως έρχονται, με την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Και μια ζωή στο τρέξιμο. Μα ... έτσι εκπαιδευτήκαμε. Έτσι μας μαθαίνουν από το λύκειο. Στο τρέξιμο. Τρέξιμο για τις πανελλήνιες, τρέξιμο για την σχολή, τρέξιμο για το πτυχίο, τρέξιμο για μια δουλεία, τρέξιμο για δεύτερη δουλειά, τρέξιμο για την κάλυψη των αναγκών της οικογένειας! Τρέξιμο για το τρέξιμο...

Και τελικά, πότε ζούμε;

Το πόσο χαζοί είμαστε φαίνεται παντού γύρω μας! Κοιτάξτε έξω από το παράθυρό σας. Το σπουργίτι είναι εκεί, ελεύθερο! Πραγματικά ελεύθερο... Όλα τα ζώα είναι. Και εμείς, οι εξυπνότεροι... Πνιγόμαστε από τους εαυτούς μας. Αυτοεγκλωβιζόμαστε ψάχνοντας πράγματα που δεν υπάρχουν. Πράγματα που άλλοι μας είπαν πως τα χρειαζόμαστε. Πράγματα που τίποτα δεν μπορούν να συνεισφέρουν στην ευτυχία μας...

Και όμως εμείς τα ψάχνουμε...

Χυλόπιτα

Υλικά:
1 κιλό μοναξιάς (βασικότατο συστατικό!)
6-8 βαρύγδουπα ΟΧΙ (όσα περισσότερα τόσο πιο νόστιμη η χυλόπιτα!)
1 ½ κουταλιά της σούπας απόρριψη (προτιμήστε την υγρή, όχι την σκόνη!)
½ κουταλιά του γλυκού αντιπάθειας (δεν συνιστάτε το μίσος σε καμία περίπτωση!)

Εκτέλεση:
Ανάλογη με την ψυχολογική κατάσταση και τα γούστα του καθενός.

Tip.
Συνοδεύστε με τσιγάρο και ποτό...

Άντε και καλή όρεξη!


Όποιος ή όποια ενδιαφέρεται για την πραγματική συνταγή.
Εδώ.

Κοσμοθεωρία

Άδικα περιμένεις, αυτό που σου αξίζει ποτέ δεν θα σου δοθεί!
Η ζωή δεν σου οφείλει τίποτα. Αν θες κάτι διεκδίκησέ το.
Πολιόρκησέ το αρπάζοντας την ευκαιρία να το κάνεις δικό σου.
Μη σταυρώνεις τα χέρια σου, μη περιμένεις θαύματα, μην ελπίζεις!
Μη ζητάς. Αν επιθυμείς κάτι τότε τρέξε! Γιατί η ζωή είναι μαραθώνιος.
Και πάντα κερδίζει όποιος έχει την αντοχή να διεκδικήσει τη νίκη!
Κερδίζει όποιος σηκωθεί περισσότερες φορές από ότι θα πέσει...
Κερδίζει όποιος καταλάβει πως στόχος είναι το ταξίδι και ταξιδέψει
μέσα από τα θέλω του, που μόνο αυτός μπορεί να πραγματοποιήσει!

04/04/10

Πάσχα 2010.

Ως συνήθως σε αυτήν την χώρα εν μέσω διαταραχών, αντιδικιών και γενικών ρεζιλεμάτων, καλούμαστε -επιτακτικά- να σουβλίσουμε τον οβελία... Χρόνος για απλή και όχι βαθιά σκέψη ούτε για δείγμα. Ο στοχασμός; Χιλιετίες παρελθόν...

Ο Θάνατος και η Ανάσταση είναι μέσα μας. Διαλέγουμε τον τρόπο που θέλουμε να ζήσουμε, είτε σαν νεκροί είτε σαν αναστημένοι και πορευόμαστε έχοντας το «γνώθι σ’ αυτόν», πλησιάζοντας την θέωση ανεξαρτήτως θεού.

Μην αφήνεται λοιπόν την εκκλησία και τους θεολόγους να ορίζουν την πίστη σας! Η θρησκεία πρώτα από όλα είναι βίωμα, και για την επικοινωνία με τον Θεό δεν μεσολαβεί κανένας 'ιερέας'! Το μόνο που χρειάζεται είναι να υπάρχει Θεός... Είτε αυτός λέγεται Ιησούς, είτε Αλλάχ, είτε οπωσδήποτε!

Περι οικονομίας...

Γενικά σπάνια θα γράψω κάτι για την οικονομία γιατί πολύ απλά είναι ένας τομέας που κατέχω απειροελάχιστα... Ωστόσο κάποιες ερωτήσεις στροβιλίζουν το μυαλό μου.
1. Ακόμα και αν ανεβάσουμε τους φόρους και μικρύνουμε το έλλειμμα. Τι διασφαλίζει ότι σε 5...10...20 χρόνια η χώρα οικονομικά ΔΕΝ θα ξαναέλθει στα ίδια χάλια;;;
2. Πετύχαμε (;;) πρόσφατα να μας δίνουν δάνεια με χαμηλά επιτόκια. Πώς ακριβώς παίρνοντας δάνεια θα κλείσει το έλλειμμα, αφού και πάλι θα χρωστάμε, έστω και αν πέσει το επιτόκιο...

Αυτό που μάλλον χρειάζεται η χώρα είναι άλλοι πολίτες... Όλοι φωνάζουμε για τα «κλεμμένα»... Αν κάποιος έκλεψε, ποιος τον έβαλε σε θέση που μπορούσε να κλέψει; Ποιος ανέχεται τα κλεψίματά του, αρκεί ο ίδιος να βολευτεί κάπου στο δημόσιο;; Όχι δεν υπερασπίζομαι κανέναν βουλευτή. Αλλά όσο φταίνε αυτοί οι περιβόητοι 300, άλλο τόσο και περισσότερο φταίμε εμείς με την νοοτροπία μας. Και ας αναρωτηθώ και κάτι τελευταίο. Αν εμείς ήμασταν στην θέση των βουλευτών θα τα είχαμε καταφέρει καλύτερα;; Δεν θα βάζαμε το χέρι μας στο μέλι;;

Παιδεία... Αρχή και Τέλος!

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, μετά την βόμβα στο Πατήσια και το θάνατο ενός παιδιού, οι ηλίθιες απόψεις στην τηλεόραση δίνουν και παίρνουν! Πλήρης αποπροσανατολισμός!! Όλοι καταλήγουν να λένε πως χρειάζεται αστυνόμευση... Μήπως να βγάλουμε και τα τανκς έτσι για επιπλέον ασφάλεια και τάξη;;; Τρομοκράτης δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι. Και η τρομοκρατία έχει πολλά επίπεδα...
Λένε πως οι κλέφτες έχουν αποθρασυνθεί τελείως τελευταία καθότι η αστυνομία είναι άφαντη... Να το θέσω αλλιώς το θέμα. Αν ο φόνος ΔΕΝ ήταν ποινικό αδίκημα. Αν δεν τιμωρούνταν από την δικαιοσύνη, θα υπήρχε κάτι που να μας εμποδίζει από το να δολοφονούμε ο ένας τον άλλον;; Μάλλον αυτό το κάτι ακούει στις λέξεις ‘ανθρωπιά’, ‘συνείδηση’, ‘σεβασμός’. Αυτές τις έννοιες -που ΔΕΝ τις έχουμε έμφυτες, αλλά χρειάζονται χρόνο και καλλιέργεια- τις μαθαίνουμε στο σχολείο... Αυτές θα πρέπει να αναπτύξουμε. Όταν μία κοινωνία οδεύει προς τον πάτο, κύρια αιτία είναι η Παιδεία της! Και κύριο συστατικό της πέρα από τα βιβλία είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί!! Όταν η πολιτεία και η κοινωνία καταλάβει πως τα πάντα είναι θέμα παιδείας, τότε ίσως αυτός ο τόπος πάει καλύτερα. Μέχρι τότε; Η αναξιοκρατία, οι αρεστοί, τα ρουσφέτια, οι εγκληματίες, και εν τέλει ο κωλοχαρακτήρας μας, καλά θα κρατούν!!!!

Βαδίζοντας.

Είχε πέσει η νύχτα. Σε ένα έρημο σοκάκι κάποιος μοναχικός άνθρωπος περπατούσε. Δεν ήθελε τίποτα άλλο από το να ζήσει. Βγαίνοντας από το στενό, λίγο πιο κάτω από την νέα καφετέρια, είδε τον προορισμό του. Τον τόσο φρικαλέο μα αναγκαίο προορισμό. Έστεκε εκεί, αμείλικτος. Ευχήθηκε να γινόταν αλλιώς. Μα είχε βιώσει ποτέ του κανένα θαύμα; Περπάτησε αποφασισμένος, ασυνήθιστα γαλήνιος, μέσα στην παγερή αύρα του Νοέμβρη. Το ένα πόδι προσπερνούσε το άλλο, μέχρι που η απόσταση του ίδιου και του πορνείου εκμηδενίστηκε. Μέσα τον περίμεναν στιγμές με ηδονή και ντροπή ανάμικτες. Ο κόσμος των αισθήσεων ανοιγόταν μπροστά του και αυτός λαχταρούσε μία πραγματική αγκαλιά... Το ρολόι έδειχνε 20:43, βράδυ Πέμπτης. Προσπάθησε να θυμηθεί πότε είχε ξανανιώσει τόσο παράξενα, τόσο μπερδεμένα. Αναλογίστηκε τα χρόνια που πέρασαν. Αναλογίστηκε τη ζωή του. Βρήκε την απάντηση να έρπει στο κατακάθι των απωθημένων του, βαδίζοντας στα απομεινάρια της ταραγμένης του ψυχής. Θυμήθηκε τον πρώτο του έρωτα... Εκείνο το «Σ’ αγαπώ» και εκείνο το «Όχι»! Με δάκρυα έτοιμα να κυλίσουν έφυγε τρέχοντας από την οδό Σοφίας. Τριγύριζε μόνος του, σε μία πόλη φαντασμάτων. Έφτασε μετά από ώρες σώος στο σπίτι του. Κανείς δεν τον είχε ενοχλήσει στην διαδρομή, γιατί κανέναν δεν ενόχλησε ποτέ, βαδίζοντας μια ζωή... αθόρυβα.

24-25/03/10

Γρανάζια φονικής μηχανής!

Πόσο μεγάλη είναι η αναγκαιότητα ύπαρξης του στρατού; Μάλλον αρκετά. Μα γιατί όλοι οι νέοι της χώρας να είναι υποχρεωμένοι να εκπαιδευτούν σε κάτι που όπως ελπίζουν ποτέ δεν θα τους χρειαστεί; Ακόμα και αν γίνει κάποιος πόλεμος... Πώς σηκώνεις το όπλο;; Πώς σημαδεύεις έναν συνάνθρωπό σου;; Πώς πατάς την σκανδάλη;;

Ποια θα είναι μεγαλύτερη προδοσία... Αυτή προς την πατρίδα, ή αυτή προς την ανθρωπιά σου;; Ο άνθρωπος όσο έξυπνος και αν γίνεται στο πέρασμα των αιώνων, κατά βάσει είναι ηλίθιος. Πέντε - δέκα άτομα ωθούν την ανθρωπότητα μπροστά με τις ανακαλύψεις τους και όλοι οι άλλοι αντιστεκόμαστε. Μένουμε καθηλωμένοι... Σε μίση... Σε έχθρες... Σε υλικά οφέλη... Όλοι μιλάμε για προηγμένη τεχνολογία και σύγχρονο πολιτισμό, αλλά κατά πόσο μας αξίζει αυτός;;

Ως λόγος ο πόλεμος είναι αρκετός στην συνείδησή μας για να διαπράττουμε δολοφονίες;; Ένας Άνθρωπος ποτέ δεν θα πείραζε κάποιον συνάνθρωπό του!! Αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε... Κατά πόσο μας ταιριάζει ο αυτοπροσδιορισμός του ανθρώπινου;;

Μία ‘μυστική’ πραγματικότητα!

http://troktiko.blogspot.com/2010/03/blog-post_7863.html

http://panoramapress.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2112:tv-news-xristos-simardanis-eimai-gay&catid=9:2009-06-17-18-34-02&Itemid=16


Από πότε η διαφορετικότητα είναι έγκλημα; Ποιος θα ορίσει ποια διαφορετικότητα είναι κολάσιμη;; Πόσοι δήθεν σοβαροφανείς και καθωσπρέπει είναι πολύ πιο ανώμαλοι στο κρεβάτι τους από αυτούς που χαρακτηρίζουν σαν ανώμαλους;; Φυσιολογικοί θεωρούνται οι στρέιτ γιατί αποτελούν πλειοψηφία... Μόνο που τα δικαιώματα των ανθρώπων θα έπρεπε να είναι διαχρονικά και ατομικά, έξω από μείζονες και ελάσσονες αντικρουόμενες απόψεις. Γιατί η διαφορετικότητα στον ερωτικό σύντροφο ενοχλεί τόσο; Η πλειοψηφία των γκέι έλκεται από το ίδιο φύλο, μα δεν το κάνει από επιλογή. Έτσι είναι φτιαγμένοι αυτοί οι άνθρωποι. Πως εμείς θα τιμωρήσουμε κάτι τέτοιο;; Με ποιο δικαίωμα;;;

Πριν λίγο καιρό στο κέντρο της Θεσσαλονίκης εθεάθη ένα ζευγάρι γυναικών… Ναι, ίσως στην αρχή είναι λίγο σοκαριστικό. Μα εκπλησσόμαστε γιατί έτσι μας μάθανε... Στατιστικά το 10% κάθε πληθυσμού είναι γκέι. Στατιστικά δηλαδή, 1 στους 10 γνωστούς σας είναι ομοφυλόφιλος!! Και τι έγινε;;; Παύει να είναι άνθρωπος;;;

Πέρα από έθνη, πέρα από σύνορα, πέρα από θρησκείες, πέρα από το οτιδήποτε ηλίθιο εφηύρε ο άνθρωπος για να έχει δικαιολογίες να σκοτώνει και να σκοτώνεται, όλοι είμαστε άνθρωποι... Ή θα έπρεπε να ήμασταν τουλάχιστον!!!

Παπάς... Λειτούργημα ή επάγγελμα;;

Μήπως επιτέλους οι παπάδες και οι εκκλησίες τους, να αφήσουν την πολιτική στους πολιτικούς, και αυτοί να κοιτάξουν να μπουν στο Βασίλειο του Θεού; Αν υπάρχει κόλαση βάζω στοίχημα ότι εκεί θα καταλήγουν οι περισσότεροι κληρικοί! Ας κοιτάξουν λοιπόν τα του οίκου τους και ας αφήσουν τα άλλα.

Πώς είναι δυνατόν η κάθε εκκλησία να έχει λόγο για όλα;; Πως είναι δυνατόν να βλέπουμε παχύσαρκους -ορθόδοξους- κληρικούς την στιγμή που η ίδια η εκκλησία μιλάει για εγκράτεια και νηστεία; Πως είναι δυνατόν να βλέπουμε κληρικούς να βρίζουν δημοσιογράφους την στιγμή που motto της εκκλησίας είναι το ‘αγαπάτε αλλήλους’;; Πως είναι δυνατόν μετά από κάθε λειτουργία να κάνουν κήρυγμα στα γιδοπρόβατα από κάτω, την στιγμή που οι ίδιοι δεν εφαρμόζουν αυτά που λένε;; Μεμονωμένα περιστατικά θα πείτε; Κοινό μυστικό θα έλεγα καλύτερα...

Οι πολιτικοί εκμεταλλεύονται την ανάγκη του ανθρώπου για μία καλύτερη ζωή... Οι κληρικοί εκμεταλλεύονται την ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει σε κάτι δυνατότερο από τον ίδιο. Η δεύτερη αυτή εκμετάλλευση είναι η χείριστη!!

Αν υπάρχει Θεός βλέπει... Και αυτοί που Τον επικαλούνται και λειτουργούν υπό το όνομά Του, θα έπρεπε να σκέφτονται διπλά τις πράξεις τους...

Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας... Καλημέρα!

Και ναι. Είναι γεγονός! Περνάμε και επίσημα σιγά-σιγά στην εποχή της Βόρειας Μακεδονίας.

http://troktiko.blogspot.com/2010/03/blog-post_6188.html

Εγώ που είμαι στην Θεσσαλονίκη δηλαδή να νιώθω πλέον Νότιο-Μακεδόνας; Ή μήπως τους κλέβω το όνομα; Αν υπάρχει Βόρεια Μακεδονία, δεν θα υπάρχει και Νότια;; Μήπως σε λίγα χρόνια θα προκύψει και θέμα ενοποίησης των δύο περιοχών;;;; [...]

Αγαπητέ κύριε Παπανδρέου, ΠΟΙΑ θα είναι η στάση της Ελλάδας;;; Γιατί δεν απαντήσατε αμέσως;;; ΤΙ πρέπει να σκεφτείτε;;; Τι υπάρχει να συνυπολογίσετε;;;

Για ΠΟΙΑ βόρειο-μακεδονική γλώσσα γίνετε λόγος;;;; Εμείς εδώ επομένως ομιλούμε τα νότιο-μακεδονικά;;; Γιατί είχα την εντύπωση πως στο σχολείο μού μάθανε τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ;;;;

Σε αυτό το blog έχει ξαναγραφθεί... Το όνομα έχει ξεπουληθεί ήδη και μάλιστα δεν κερδίσαμε ούτε ένα δολάριο για αυτό... Ή ας το χωνέψουμε... Ή ας αντιδράσουμε... Αν μπορούμε...

Αδικίες.

Υστερόβουλες ηγεσίες και ανίσχυροι θιγόμενοι. Τα συστατικά μιας καταπίεσης. Ανίσχυροι, όχι δικαίωσης μα αντίδρασης! Η αντίδραση είναι το μέσο που ίσως σε δικαιώσει. Μα ποιος έχει δυνάμεις για μία έστω αντίδραση; Ποιος είναι αυτός που θα πει ‘ως εδώ’ και θα τον ακολουθήσουν και άλλοι; Ποιος θα ηγηθεί μιας τέτοιας προσπάθειας; Και τελικά αν προκύψει νέα ηγεσία, τι διασφαλίζει την αξιοπιστία της;

Όταν είσαι ανεπιθύμητος έχεις δύο λύσεις. Ή σηκώνεσαι και φεύγεις, κάνοντας τη χάρη στους άλλους... Ή μένεις, παίζεις το παιχνίδι τους και κυνηγάς όποιες πιθανότητες ανατροπής σου αναλογούν!

Όπως είπε ο Γκάντι :
"ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΑΓΝΟΗΣΟΥΝ, ΜΕΤΑ ΝΑ ΣΕ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ, ΜΕΤΑ ΝΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΝΙΚΑΣ...."

Υπομονή λοιπόν μέχρι την νίκη! -που πάντα είναι κοντά-

Ένα ...άλυτο... θέμα.

http://troktiko.blogspot.com/2010/01/blog-post_5333.html
http://troktiko.blogspot.com/2010/02/blog-post_9706.html

Δυστυχώς η ελληνική πλευρά ακόμα δεν έχει πείσει την διεθνή κοινότητα πως πρόκειται για κάτι περισσότερο από ένα όνομα... Πως πρόκειται για την ίδια την Ιστορία μας! Ανίκανες κυβερνήσεις... Αλλά αφού αυτές ψηφίζουμε χάρισμά μας!!!

Το θέμα δεν νομίζω πως έγκειται μόνο στην Αυστρία... Πόσα κράτη έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως ‘Μακεδονία’; Και ας το πάω και ένα βήμα παραπέρα... Αν οι Σκοπιανοί πουν ναι στην ‘Βόρεια Μακεδονία’, το ελληνικό κράτος τι θα απαντήσει;;;

Οι κώδικες είναι για να σπάνε...

Κάποτε πίστευα πως:
Οι κώδικες είναι για να σπάνε.
Οι θεωρίες για να ανατρέπονται.
Και η ζωή για να πεθαίνουμε.

Σήμερα πιστεύω πως:
Σπάμε τους κωδικούς, ανατρέπουμε τις θεωρίες,
και πεθαίνουμε, για να αναγκαστούμε να ζήσουμε.

Σκιές.

Σε έναν δρόμο προχωρώ.
Δεν κοιτάω πίσω.
Σκιές δεν συγχωρώ
που να καούν στον ήλιο.

Σε έναν δρόμο στέκομαι.
Θυμάμαι και φοβάμαι.
Ανήμπορος να σκέφτομαι
και εσείς να με χτυπάτε...

Εσείς που κρύβεστε στο παρελθόν
και καθορίζεται το μέλλον.
Εσείς που οργανώνεται το παρόν
και με εξωθείται στο άπειρο... το καταρρέον!

Σκιές μου φτάνει πια...
Χρόνια σάς κουβάλησα.
Ξενιστής που ήρθατε κοντά...
Μα τώρα επαναστάτησα.

Μα μια σκιά χρειάζομαι...
Για να ξεφύγω από το όνειρό μου.
Επαναστάτησα και χάνομαι.
Εγκαταλείπω τον εαυτό μου.

Στον ήλιο να κρυφτεί
και το μυαλό μου να δαμάσει.
Μια σκιά χρειάζομαι
που να έχει παρακμάσει.

05/01/10

Υπέρτατη Αγχόνη

Αφού βρέθηκες στη λίστα με το Θάνατο
αγκάθινο σου έπλεξα στεφάνι.
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο
που τώρα πια έχεις πεθάνει.

[...]

Νεκρός θεός κείτεται από δικά μου λάθη.
Άπιστος δεν γίνεται να σωθεί από τα πάθη...
Αιώνια τύψη η ανταμοιβή του προδότη.
Απέραντη θλίψη στην θεϊκή αγχόνη...

Μυστικά θαμμένα στου θανάτου την καμπούρα.
Ψέματα κρυμμένα στου μυαλού μου την θολούρα.
Ένα τσιγάρο αργοπεθαίνει στα χείλη μου επάνω.
Ασυγχώρητα με καίει επειδή δεν μαρτυράω.

01/01/10

Δολοφονίες εν ψυχρώ

Και βγήκε μέσα από αίματα
δολοφόνος που είχε κάνε τέρατα.
Στο χέρι του κρατούσε φόβο απελπισία, ψέματα.
Η ώρα δεν περνούσε έπαιζε με βλέμματα.

Το πνεύμα του ανήσυχο έτρεχε στις σκάλες.
Η ψυχή του ακάθαρτη έψαχνε για μάρτυρες.
Του κόσμου το οξυγόνο, στρόγγυλες μπάλες
που σκάσαν’ εκκωφαντικά, καταδίκες άτυπες!

Και βγήκε μέσα από τα χώματα
με την καρδιά του καθαρή.
Στραγγαλισμένα πτώματα
θυσίαζε μια ζωή!

Και βγήκε μέσα από τα αίματα
με φόβο και απελπισία.
Σκοτάδι μέσα στα κέρματα
που κερδίζουν την αθανασία.

Ο Θεός αρνήθηκε πως είναι δημιούργημά Του.
Χαρούμενος γελούσε για τα εγκλήματά Του.

28/11/09

Μελαγχολική Χαρά

Στο δρόμο αφορίζω
της ψυχής μου ιδιοτέλειες.
Με ποιο τρόπο να κερδίσω
αντιμέτωπος με δαίμονες;

Να ψάχνω για σημάδια
κουφός σε ήχο εύηχο.
Τα πιο λαμπρά διαμάντια
βρίσκω με πανσέληνο.

Έτοιμο για τρέξιμο
της καρδιάς μου το ανηφόρι.
Ανέλπιστα είναι εύθυμο
του μυαλού μου το πιστόλι.

Εκπυρσοκρότηση κρυφή
μες της κολάσεως τα νερά.
Επικρατεί μια ανήσυχη σιωπή
μια μελαγχολική χαρά.

16/11/09

Οι κυβερνήσεις πέφτουν, μόνο αν υπάρχει λόγος...

http://www.newsblog.gr/?p=31137

Αυτό το παραμύθι, κατά καιρούς το έχουν χρησιμοποιήσει πολλοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Αλήθεια, αναφέρεται πουθενά στο Σύνταγμα πως όταν δεν ψηφίζεται κάποιος κυβερνητικός νόμος, η κυβέρνηση πέφτει; Το Σύνταγμα περιέχει την Αρχή της Δεδηλωμένης. Η μοναδική περίπτωση να πέσει η κυβέρνηση, είναι αν στην Βουλή οι βουλευτές δεν της δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης! (περισσότερα για την αρχή της δεδηλωμένης εδώ)

Σε μία Δημοκρατία ο κάθε Βουλευτής (και όχι βολευτής...) θα έπρεπε να ψηφίζει κατά συνείδηση και ΟΧΙ κομματικά! Αν συμφωνεί με ένα νομοσχέδιο, ή με κάποια τροπολογία, πρέπει να την ψηφίζει, όποια πολιτική δύναμη και αν την εισηγείται! Αλλά αυτό θα συνέβαινε σε μία αληθινή Δημοκρατία...

Λοιπόν, ας αφήσουν -και οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι- την οδό του φόβου. Ο πολίτης πρέπει να έχει κριτική θέση και άποψη επί των πραγμάτων, και όχι να διαφωνεί σε όλα από πεποίθηση ή να συμφωνεί σε όλα από αδιαφορία. Ο πολίτης πρέπει να ψάχνεται για να μην μπορούν να τον παραμυθιάσουν... (αν και τα μεγαλύτερα παραμύθια είναι πολύ πειστικά!)

Η επανάσταση είναι προ του πυλών για μία καλύτερη ζωή, που την έχουμε ανάγκη όλοι μας… Μα η επανάσταση του δρόμου δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Οι σπασμένες βιτρίνες, οι καμένοι κάδοι, το ξύλο αστυνομικών-'επαναστατών' δεν οδήγησε και δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά! Χρειάζεται μία πνευματική επανάσταση. Μία αφύπνιση του πνεύματος.

Ένα καλύτερο αύριο, έχει ανάγκη τον Ενεργό Πολίτη.