Ζωντανός – Νεκρός

Απόψε θα έφευγα.
Μα στεναχωρήθηκε ο Θεός
και άρχισε να κλαίει...
Απόψε θα πέθαινα.
Μα ούρλιαξε ο Χάρος
πως η αγάπη για όλα φταίει...

Μοναξιά φυσάει ο καιρός.
Μοναξιά και φόβο. Τρομερό.
Μουσική γυρεύει ο σκοπός.
Μουσική και τόνο. Θλιβερό.

Πώς απόψε ν’ αντέξω,
σκιά φαντάσματος είμαι θαρρώ.
Μία φωνή απ’ έξω,
απρόθυμα σέρνοντας ακολουθώ.

Στο νεκροταφείο με πηγαίνει.
Σε μνήμα προσωπικό.
Κοράκι το μάτι μου γυρεύει.
Μαύρο και σατανικό.

Κι όμως, είμαι εγώ που πετάω.
Και εγώ που μιλώ.
Κι όμως, είμαι εγώ που γελάω.
Και εγώ που θρηνώ.


31/08/10