Γιατί
το πλαστικό με ενθουσιάζει
γιατί μου τραβάει τη ματιά
αλήθεια δεν θέλω κάτι, απουσιάζει
η πιο στερνή μου η μαγκιά.
Άσε με να πιω όσο αντέχω
λιώμα να γίνω στη βόλτα των σκιών
άσε με να ξεχάσω μόνο θέλω
τις μονότονες ανταύγειες των κορμιών.
Μα ποτέ ο ουρανός μου δεν γεμίζει
άνιση πάλη του αέρα
γιατί πάντα το αλκοόλ να με κερδίζει
το φεγγάρι φεύγει πέρα.
Άσε με, με μια καρέκλα να γυρνάω
δίχως φωνή, βιάση ή σκοπό
άδικα χρόνια πάνω μου να κουβαλάω
μιας σωτηρίας τον σταυρό.
31/03/17
