Χριστούγεννα.

25 Δεκέμβρη, τι γιορτάζουμε;

Αρχικά ας πάρουμε ετυμολογικά τη μέρα. Είναι η γέννηση του Ιησού. Δεν έχω να πω και πολλά, απλά σας προτρέπω να βρείτε έναν παπά (συνήθως μαζεύονται στις εκκλησίες για να ...κάνουν τα δικά τους). Και μόνο ρωτήστε τον σε ποιο εδάφιο της Αγίας Γραφής, αναφέρεται η ημερομηνία γεννήσεως του Ιησού Χριστού; ...Ψέξτε το λίγο και ίσως εκπλαγείτε...

Ας δούμε τώρα αυτή η ‘γιορτή’ (;;;) πως έχει καταντήσει! Από παντού ακούγονται τα ‘Χρόνια Πολλά’. Η κοινωνική υποκρισία στο μεγαλείο της! Τέτοιες μέρες θα θυμηθούμε ξεχασμένους συγγενείς. Τέτοιες μέρες θα προσποιηθούμε πως όλα είναι καλά! Τέτοιες μέρες θα θυμηθούμε αστέγους και με τις φιλανθρωπίες μας θα κλείσουμε μια θέση στον Παράδεισο...

Τέτοιες μέρες (αλλά και νωρίτερα) θα τρέχουμε σαν τρελοί στα supermarkets, να ψωνίζουμε χρήσιμα και μη προϊόντα απλώς και μόνο για να τα ψωνίσουμε...

Τέτοιες μέρες, όπως και το Πάσχα, όπως και σε κάθε μεγάλη θρησκευτική γιορτή, πολλοί επωφελούνται από την καπήλευση που κάνει η Εκκλησία (και η κάθε Εκκλησία ανά την Υφήλιο ) στην Πίστη των ανθρώπων.

Τέτοιες μέρες και όλοι οι γονείς θα πάρουν δώρα στα παιδιά τους, και θα αυξήσουν το χαρτζιλίκι που τους δίνουν, μήπως και καταφέρουν έτσι έμμεσα, να αναπληρώσουν το κενό που αφήνουν όλο το έτος...

Τέτοιες μέρες, και ΜΗ περιμένετε από εμένα ευχές και τα καθέκαστα!!!

Ας μη δημιουργούμε μια ψεύτικη χαρά!!
Δεν θα ήταν πιο ωραία αν 365 μέρες τον χρόνο είχαμε Χριστούγεννα; Όχι με την καταναλωτική έννοια, μα με το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων, που είναι η αγάπη! Γιατί πρέπει στις 25 κάθε Δεκέμβρη να θυμόμαστε να αγαπάμε τους άλλους;;

Αγαπάτε αλλήλους, άνευ ημερολογίου!

Ένας -εν αγνοία του- πρωταγωνιστής.

Πέρσι, μία αφορμή, ένα μπάχαλο και η ‘Δημοκρατία’ στη χώρα μας, να πνέει τα λοίσθια! Όργανα της ‘Τάξης’ να εκτελούν εν ψυχρώ ανθρώπους, ανεγκέφαλοι να κάνουν πλιάτσικο και να το ονομάζουν αντίδραση και αντίσταση... Το πανελλήνιο ακόμα μία φορά -δια των τηλεοπτικών καναλιών- να πέφτει από τα σύννεφα.

Φέτος, ετοιμάζονται νέες κινητοποιήσεις. Ετοιμάζονται ΞΑΝΑ κάποιοι να καπηλευτούν ένα δολοφονημένο παιδί. Ετοιμάζονται και πάλι για το επαναστατικότατο... πλιάτσικό τους! Ετοιμάζονται να κινητοποιηθούν, πιστεύοντας πως προσφέρουν τιμές στον νεκρό... (;;;)

Αγαπητοί ‘αντιστασιακοί’, αν σας ενοχλεί η κατάντια της ζωής σας, δεν σας φταίει κανένας μαγαζάτορας, δεν σας φταίει κανένας αστυνομικός που δουλεύει για ψίχουλα, και δεν έχετε ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα στο να ‘αντιδράτε’ βάζοντας μπροστά ένα νεκρό παιδί, που καλά καλά δεν ήταν σε θέση να είναι πολιτικοποιημένο...

Μετά τον περσινό ‘ξεσηκωμό’, άλλαξε κάτι; Έγιναν οι ζωές σας καλύτερες; Η καλυτέρευση στις ζωές μας συλλογικά, θα έρθει από ατομική καθημερινή προσπάθεια, και όχι από βίαιες εξεγέρσεις! Ιστορικά, σπανιότατες είναι οι κοινωνικές εξεγέρσεις που πρόσφεραν κάτι θετικό στον λαό! Μη περιμένετε θαύματα, διεκδικήστε τη ζωή που σας έκλεψε ο εαυτός σας!

Μη ψάχνετε για άλλοθι από εδώ και από εκεί, για να μπορείτε να σπάτε ελεύθερα. Μπείτε σπίτι σας, κάντε το λαμπόγυαλο, και χτίστε μία νέα ζωή.

Υ.Γ.
Αφήστε τους νεκρούς στην ησυχία τους! Ούτε στον άλλον κόσμο δεν μπορεί να ηρεμίσει κάποιος;;

Να μ' αγαπάς.

Οι στίχοι ανήκουν στην Λίνα Νικολακοπούλου, που κατά καιρούς μας έχει χαρίσει καταπληκτικά τραγούδια!

"Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά να κοιταχτούμε λες κι είν’ γιορτή, πρωτοχρονιά"

"Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά (τα λάθη μου όλα) στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά (μ’ αρέσουν όλα). Δεν είν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός."

"Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘διναν ραντεβού απ’ τα ακριβά μου στα πιο φτηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού."

"Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ' ακούνε την νύχτα αυτή παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί."



" Δεν είν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός."
Απίστευτο δίστιχο!

...να 'χει όνειρα να κάνει ο ενικός...

Τι κάνεις τώρα;

http://troktiko.blogspot.com/2009/11/blog-post_3937.html

Όσο και αν κρύβεις σκουπίδια κάτω από το χαλί, αυτά κάποια στιγμή θα μυρίσουν... Όσο και αν εθελοτυφλείς, κάποια στιγμή με την βία θα βρεις το φως σου, αλλά ίσως τότε να είναι πολύ αργά! Και πλέον μόνο ένα ερώτημα μένει αναπάντητο: Αυτή τη φορά, θα τολμήσουμε να κάνουμε τα αυτονόητα; (ως κράτος, ως λαός, ως έθνος...)

Καμιά φορά.

Καμιά φορά κοιτάζω στον καθρέφτη μου κρυφά και πάντοτε τρομάζω!
Ο Εωσφόρος είναι που με κοιτά, ή εγώ είμαι που του μοιάζω;

Καμιά φορά κάθομαι παράμερα και κλαίω.
Τραγούδι μοναξιάς στα χείλι μου το φέρνω.

Καμιά φορά απελπίζομαι και λέω να πεθάνω.
Μα το Βασίλειο των Ουρανών, έχει εκτοξευτεί στον πάτο!

Καμιά φορά σιχαίνομαι τον εαυτό μου να ακουμπήσω.
Δάκρυα συρρέονται την ψυχή μου να δικαιολογήσουν.

Καμιά φορά πεθαίνω και μονολογώ:
Στο διάολο να πάω, αν έτσι θα σωθώ...

Καμιά φορά ανασταίνομαι λίγο πριν ξημερώσει.
Με το σκοτάδι χαίρομαι, η αυγή τι έχει να μου δώσει;

Καμιά φορά μεθώ και θέλω με το παραπάνω,
σε συνονθύλευμα καπνού, μ’ αγγέλους να πεθάνω.

Καμιά φορά σε όνειρα συναντάω τον Δημιουργό.
Αιώνια καταδίκη μου, ως άνθρωπος να ζω...

13-11-09

Ο Ήλιος Χάνεται!

Όταν το κρύο σε τυλίγει
αισθάνεσαι πιο δυνατός.
Όταν το φεγγάρι σου, γεμίζει
εύχεσαι ο κόσμος να είναι πιο καλός…
Μα καθώς ο ήλιος χάνεται
παίρνει κάθε ηλιαχτίδα.
Μα λοιπόν ποιος κάθεται.
Όλοι πήγαν στην Ατλαντίδα!
Κανείς δεν απέμεινε
παλεύω μονάχος.
Κανένας δεν έφυγε
από το μοιραίο το πάθος.
Όλοι κάθονται και περιμένουν
ένα καλύτερο αύριο.
Τι μόνος και αν παλεύω
χάνεται το έδαφος το πάτριο!
Που πήγαν όλοι;
Ποιος πολεμάει;
Αυτούς που είναι γεμάτοι
τίποτα δεν τους ξυπνάει!!!
Μα θα ‘ρθει η μέρα
που μονάχος θα δικαιώνομαι.
Θα ‘ρθει η μέρα(!)
μα μονάχος αποθεώνομαι!!
Που πήγαν όλοι;
Που έχουν πάει;

05/11/06

Χρόνια Πολλά!

Ησυχία. προνόμιο για λίγους.
Ησυχία. δεν αντέχεται από πολλούς.
Καθώς θα σωπαίνεις
ο ήλιος θα ανατέλλει
λέγοντάς σου ευχαριστώ.
Μα καθώς θα πεθαίνεις
το σκοτάδι θα βγαίνει
με επιχειρήματα ένα σωρό.
Μα άμα είσαι ήσυχος
τίποτα μη φοβάσαι.
Μοναχά η φασαρία χαίρετε
και εσύ μη λυπάσαι.
Αλλά τίποτα δεν χάνεται
πριν το τέλος μια αρχή.
Η ζωή μας βάλετε
πέρα από πως και γιατί!!!
Για το αύριο αβέβαιος
το σήμερα θολό.
Η ησυχία στο έλεος
της φασαρίας θαρρώ!
Ο Θεός μας πέθανε
δεν μας εξουσιάζει πια.
Το είναι μας γέρασε…
Χρόνια μας πολλά.
Η ησυχία προνόμιο για λίγους.
Η ησυχία δεν αντέχεται από όλους!

22/02/07

Τουρκικό πάρτι στο Αιγαίο!

http://troktiko.blogspot.com/2009/11/blog-post_7484.html

(Άραγε εμείς είμαστε λευκές περιστερές;
Εμείς δεν παραβιάζουμε ποτέ τίποτα;)

Καθημερινά, έχουμε παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου...
Καθημερινά, έχουμε μικροεμπλοκές στο Αιγαίο...
Καθημερινά, θα μπορούσαμε να έχουμε δυστυχήματα...

Και όπως μας λένε στον ‘δικό μας’ εναέριο χώρο...
Ας το δεχτό και ας αναρωτηθώ. Στον δικό σου χώρο, δεν κάνεις ότι επιθυμείς; Ότι θέλεις; Αφού λοιπόν είναι δικός μας εναέριος χώρος γιατί δεν κάνουμε το πολύ απλό. Στην επόμενη παραβίαση, προειδοποιούμε σοβαρά την Τουρκία να μην ξαναυπάρξει παρόμοιο γεγονός, αλλιώς για ότι γίνει δεν θα φέρουμε ευθύνη... Αν δεν δώσουν βάση; Το επόμενο μαχητικό τους αεροσκάφος που θα περάσει τα εναέρια σύνορα θα βρεθεί στην θάλασσα!

Μα μήπως τελικά, ο δικός μας εναέριος χώρος, ΔΕΝ είναι και τόσο δικός μας;;

Μήπως το γκριζάρισμα του Αιγαίου είναι πραγματικότητα, και εμείς εθελοτυφλούμε;

Έγκυρη πρωτοβουλία;;

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1737656

Τους λόγους για τους οποίους ένας υπουργός εξωτερικών, γλείφει κάποιον -και καλά- διαμεσολαβητή του ΟΗΕ, πιστεύω πως όλοι σας μπορείτε να τους υποθέσετε.

Ωστόσο ας σταθούμε λίγο στις παπαριές που μας λέει ο Μιλόσοσκι.
Μιλάει, μιλάει, μιλάει, και τίποτα δεν λέει!

«Η νέα πρωτοβουλία του Μάθιου Νίμιτς είναι έγκαιρη και μπορεί να δώσει, μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα»
Έγκαιρη ναι. Έγκυρη είναι;;;;

«Η Μακεδονία και η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσουν το διάλογο. Θα ήθελα να επισημάνω την ετοιμότητα της μακεδονικής πλευράς να αποτελέσουμε μέρος αυτής της διαδικασίας και με καλή πίστη και με εποικοδομητική προσέγγιση, μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα»
Αν είχατε καλή πίστη και επιδιώκατε μία εποικοδομητική προσέγγιση κύριε Μιλόσοσκι, για την χώρα σας θα μιλούσατε με το όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (αυτή η χώρα είστε άλλωστε σύμφωνα με τον ΟΗΕ...), που όπως και να έχει αναφέρεται στην Μακεδονία! Εσείς έχετε κόψει όλο το άλλο, και μιλάτε για κάποια Μακεδονία μήπως;;; Φανταστείτε, να μην δείχνατε και καλή πίστη λοιπόν!

«να συνεχίσουμε να αναζητούμε όλους τους πιθανούς τρόπους, μέσω των οποίων θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε τις θέσεις μας, μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα»
Το ‘δεν δέχομαι τίποτα πέρα του Δημοκρατία της Μακεδονίας’, αυτή δεν είναι η θέση σας;;
Τι ακριβώς να αναζητήσουμε επ’ αυτού;; Μα τι χαζός που είμαι! Ασφαλώς και πρέπει να το ψάξουμε το θέμα!!!
‘Δημοκρατία της Μακεδονίας’;
‘Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας’;
‘Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας’;
‘Νέα Μακεδονία’;
‘Βόρεια Δημοκρατία της Μακεδονίας’;
‘Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας’;
‘Βόρεια Μακεδονία’;
‘Μακεδονία’;
Φυσικά και το θέμα θέλει αναζήτηση. Γουρούνι στο σακί θα πάρετε; Εδώ θα σας βαφτίσουμε!!!! Και το όλο θέμα είναι γιατί να σας βαφτίσουμε;; Ξέρουμε και ξέρετε ποιοι είστε. Όπως πολύ καλά το ξέρει και ο ΟΗΕ άλλωστε...

Μία και μόνη απάντηση θέλω από εσάς κύριε Μιλόσοσκι.
Γιατί ότι αρχαίο βρίσκεται στα εδάφη σας, και έχει γραπτά κείμενα επάνω του, είναι σε γλώσσα ΕΛΛΗΝΙΚΗ; Τότε που ανθούσε -σύμφωνα με εσάς ως ξεχωριστή οντότητα από την Ελλάδα- η Μακεδονία, και η γλώσσα της... Γιατί επιμένανε οι προγονοί σας με ελληνικά; Συγγνώμη κιόλας αλλά... Ηλίθιοι ήταν;;;;
Αν μου το απαντήσετε αυτό, ειλικρινά θα διοργανώσω στην Θεσσαλονίκη πορεία υπέρ της ‘Δημοκρατίας της Μακεδονίας’!!!

Μέχρι όμως να μου απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα, με όλη μου την αγάπη σας προτείνω να κάνετε ‘τουμπεκί’, κύριε Μιλόσοσκι!!!!!!!! Γιατί, μπορεί οι πολιτικοί μας να είναι χαϊβάνια, μα όταν ένας λαός νιώσει να απειλούνται τα κεκτημένα του, αντιδρά περίεργα... Πόσο περίεργα; Θα φανεί προσεχώς...

Όταν ένας γκέι αυτοκτονεί.

http://www.10percent.gr/periodiko/teyxos27/1422.html


Δεν θα μπω στην λογική να σχολιάσω πολλά πράγματα στο παραπάνω δημοσίευμα. Θέλω να σταθώ, στην ουσία. (αυτό που βλέπω εγώ ως ουσία)


Αν βγάλουμε από πάνω μας ότι οι άλλοι έχουν προσδώσει σε εμάς, τότε είμαστε ΟΛΟΙ άνθρωποι! Αν μείνουμε γυμνοί από χαρακτηρισμούς, αυτό που μένει τότε είναι μόνο το ανθρώπινο στοιχείο μας. Πέρα από έθνη, πέρα από φύλα, πέρα από θρησκείες, πέρα από οτιδήποτε έχει στόχο την αποβλάκωση, την ομαδοποίηση και τον διαχωρισμό, είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!


Αυτό δεν είχαν καταλάβει οι συγκεκριμένοι ‘γονείς’. Αν μπορούμε να τους αποκαλούμε έτσι. Και αναρωτιέμαι δύο πράγματα.
1. Αν (οι γονείς) ξέρανε τι θα συμβεί στο παιδί τους, θα άλλαζαν στάση απέναντί του;
2. Μία τέτοια πίεση είναι αρκετή για να σε οδηγήσει στην αυτοκτονία;
Αν το παιδί, είχε συνειδητοποιήσει και καταλάβει το τι είναι, νομίζω πως δεν πέθαινε. Βέβαια θα υπήρχε αναγκαίος λόγος να μην ξαναγυρίσει στην οικογένεια του!


Λίγο πολύ, όλοι γνωρίζουμε γκέι άτομα. (Ναι ασφαλώς και γνωρίζουμε!!) Είτε το ξέρουμε, είτε όχι. Είτε είμαστε σίγουροι, είτε το υποθέτουμε. Σύμφωνα με στατιστικές, ένας στους 10 είναι γκέι.


Με απλά μαθηματικά λοιπόν, ας κοιτάξετε γύρω σας, και να είστε σίγουροι πως γκέι άτομα (είτε σας το έχουν πει είτε όχι) θα ανήκουν στο περιβάλλον σας! Άτομα (άντρες ή γυναίκες) που ίσως δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε. Και ακριβώς δεν θα μπορούσατε να το φανταστείτε γιατί οι γκέι είναι τόσο φυσιολογικοί όσο εσείς θέλετε να τους βλέπετε!


Η μόνη (100%) διαφορά τους από τους στρέιτ, είναι πως ερωτεύονται άτομα του ίδιου φύλου με το δικό τους... Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ότι γουστάρει στο κρεβάτι του και στην ζωή του; Σε ποιον πρέπει να λογοδοτήσει;


Υ.Γ.
Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιοι από εσάς θεωρήσετε πως γράφω όλα τα παραπάνω, ως γκέι. Δεν με ενδιαφέρει να σας αποδείξω κάτι. Παραθέτω το κείμενο μου, για να σας προβληματίσω, και επιτέλους (!!) να μπορέσουν κάποια στιγμή οι γκέι να ζήσουν ως άνθρωποι ενός μη κατώτερου θεού...

Ο Χάρος ΔΕΝ βγήκε παγανιά! (ακόμη)

Ρε Χάρε, ένα παράπονο σού έχω!
Στην δική μου γειτονιά γιατί δεν έρχεσαι;
Σε περιμένω χρόνια τώρα!



Υ.Γ. (προς αναγνώστες)
Μη φοβάστε τον θάνατο, μα την ζωή που σπαταλάτε!!
Και μία συμβουλή:
Μη στεναχωριέστε για όσους έφυγαν, μα για όσους μένουμε!

Παραληρώ το δίχως άλλο.

Μία μεγάλη διαχρονική παρατήρηση.
Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, είναι γραμμική συνάρτηση.
Δεν έχει σκαμπανεβάσματα. Είναι σταθερή, ανεξαρτήτως Προέδρου!
Λες και κάποιος άλλος κινεί τα νήματα, κάποιος υπεράνω Προέδρου...


Ας περάσω όμως στον σχολιασμό που θέλω να κάνω, για τα συγκεκριμένα
λεγόμενα του κυρίου Κλίντον.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_03/11/2009_305659


Αναρωτιέμαι... Το όλο θέμα ήταν «κάποια γιδοπρόβατα»;
Αυτό έγινε την νύχτα των Ιμίων; Ξεκαθαρίσαμε τίνος είναι;
Σήμερα τόσα χρόνια μετά, τι χρώμα έχουν πάρει αυτά τα γιδοπρόβατα;
Το σίγουρο είναι πως δεν είναι γαλανόλευκα! Μα ούτε και κόκκινα έγιναν.
Είναι γκρίζα! Γκρίζαραν, όπως όλο το Αιγαίο!
Και εμείς, αντί πολέμου, και μάλιστα με βύσμα (τους αγαπητούς Αμερικάνους βεβαίως βεβαίως) αποφασίσαμε αμαχητί αυτά τα γιδοπρόβατα να χάσουν το γαλανόλευκο χρώμα τους. Και το βύσμα το χρησιμοποιήσαμε για να μην γίνουν κόκκινα, άμεσα.
Τουλάχιστον, να κρατήσουμε έστω και για λίγο τα προσχήματα...

Όμως τα πρόβατα δεν γκρίζαραν εκείνη την νύχτα, μα καιρό νωρίτερα.
Με παραλήψεις και λάθη δικών μας κυβερνήσεων!


Όσοι σήμερα ζουν σε ακριτικές περιοχές, νιώθουν ως άλλοι Λεωνίδες.
Κρατούν Θερμοπύλες. Και είναι γεγονός. Μα θεωρώ πως όλοι ξέρετε ποια ήταν η κατάληξη στις Θερμοπύλες...


-Κάποτε ο Μακρυγιάννης (αγωνιστής του 1821) είχε δει κάτι Έλληνες να ξεπουλάνε αρχαία αγάλματα, και τους είπε πως για αυτά πολέμησαν!
-Κάποτε οι παππούδες μας ξεκινούσαν μια άνιση μάχη γιατί άκουσαν από τον ραδιόφωνο σταθμό, «Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 05:30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους.»
-Κάποτε είχαμε κυβερνήτες (έστω και δικτάτορες) που είχαν ως άνθρωποι μία μικρή, ελάχιστη αξιοπρέπεια προς τον λαό που εκπροσωπούν, και κουβαλούν στις πλάτες του.

Σήμερα, κάτω από την ωραιοτάτη Δημοκρατία μας, τι αρχηγούς έχουμε;;

Πραγματικά αναρωτιέμαι, πως ο Κώστας Καραμανλής έμμεσα στο Βελιγράδι (με μπροστάρηδες Γάλλους και Γερμανούς, ασφαλώς) άσκησε την αρνησικυρία προς τα Σκόπια!


Αλλά για να επανέλθω στο αρχικό θέμα.
Θα μου πείτε, ναι γκριζάραμε το Αιγαίο, αλλά αποφύγαμε τον πόλεμο.
Αναρωτιέμαι και πάλι όμως. Πράγματι τον αποφύγαμε, ή μήπως τον μεταθέσαμε;
(Για όποτε βολέψει...)
http://troktiko.blogspot.com/2009/11/blog-post_4601.html
Δυστυχώς δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω πως κάτι ψήνεται.


Όλα για την βιωσιμότητα ενός έθνους ξεκινάνε από τον πολιτισμό του.
Κάποτε αυτός ο τόπος έσφυζε από διανοούμενος... Σήμερα πόσοι έχουν απομείνει;
Κάποτε (μιλώντας για την σύγχρονη Ιστορία) ξεκινήσαμε από τον Σουρή, και φτάσαμε με ένα σορό σημαντικούς ανθρώπους ως τον Ελύτη.
Η νέα γενιά τι έχει να παρουσιάσει σήμερα;
Τι αρχές πρεσβεύει; Σε τι πιστεύει; Τι πρότυπα λατρεύει;

Λαός που δεν ξέρει το παρελθόν του, που δεν ασχολείται με αυτό, δεν έχει μέλλον, ακόμα και αν «οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες».

Λυπάμαι, μα όποιος έχει ασχοληθεί, έστω και ‘ερασιτεχνικά’ με την Ιστορία, μπορεί να αναγνωρίσει σημάδια δυσοίωνα για τις μέρες που έρχονται...


Κλείνοντας κάτι τελευταίο.
Ναι, πράγματι κύριε Κλίντον. Η αλληλοεξάρτηση Τουρκίας Ελλάδας είναι μεγάλη...
Αληθεύει μήπως, ότι κάθε φορά που οι 2 χώρες εξαγγέλλουν μείωση των δαπανών τους από στρατιωτικούς εξοπλισμούς, όλως τυχαίως στο Αιγαίο έχουμε θερμό επεισόδιο, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην μειώνονται οι εξοπλιστικές δαπάνες, αλλά να αυξάνονται κιόλας;
Αλλά εσείς που να ξέρετε φυσικά.
Εσείς τα δημιουργείται τα επεισόδια, ή εσάς συμφέρουν;

Να με προσέχεις!

«Το χέρι κράτα μου στα σκοτεινά»
«Μέχρι να σηκωθώ ξανά»
«Να με προσέχεις»

«Γιατί έχω πέσει χαμηλά»
«Τον κόσμο κρύψε.
Τον κόσμο αυτόν που μου ζητάει πολλά»
«Μάτια μου γλυκά πως με αντέχεις»





Να προσέχετε τους εαυτούς σας!

Ζωή.

Το έργο που ακολουθεί είναι δικό μου.
Για αυτό θα αποφύγω τον σχολιασμό...


Τίτλος: Ζωή.
Γράφτηκε: 02-04/03/06.


<<
Μες στη βλακεία
μιας βλακώδης ζωής.
Μία πέτρα σου μιλάει,
σε κοιτάει, σε συγχωρεί
από όλες τις βλακείες
της βλακώδης ζωής σου!

Μες στην ανοησία
μιας ανόητης ζωής.
Ένα σύννεφο σε γελάει,
σε κοροϊδεύει, σε εξαπατεί
για όλες τις ανοησίες
της ανόητης ζωής σου!

Μες στη βαρεμάρα
μιας βαρετής ζωής.

Ένα φως σε επεξεργάζεται,
σε ακούει, σε θυμώνει
για όλη τη βαρεμάρα
της βαρετής ζωής σου!

Μες στη χυδαιότητα
μιας χυδαίας ζωής.
Μία ακτίνα σκότους σε επιζητεί,
σε ψάχνει, σε χειροκροτεί
για όλη τη χυδαιότητα
της χυδαίας ζωής σου!

Μες στην αδικία
μιας άδικής ζωής.

Ένα σφυρί σε βαράει,
σε φωνάζει, σε καταδικάζει
για όλη την αδικία
της άδικής ζωής σου!

Μες στο συντηρητισμό
μιας συντηρητικής ζωής.

Μία ηθική αξία σε εξευτελίζει,
σε πληγώνει, σε καταστρέφει
για όλο το συντηρητισμό
της συντηρητικής ζωής σου!

Μες στη ματαιοδοξία
μιας ματαιόδοξης ζωής.

Μία ελπίδα σου φωνάζει,
σε εκλιπαρεί, σε αναστατώνει
για όλη τη ματαιοδοξία
της ματαιόδοξης ζωής!

Μες στη κακοτυχία
μιας κακότυχης ζωής.

Μια ευκαιρία σου γνέφει,
σε χαιρετάει, σου γελάει
για όλη την κακοτυχία
της κακότυχης ζωής σου!

Μες στην απομόνωση
μιας απομονωμένης ζωής.

Μια παρέα σε περιμένει,
σε προσδοκεί, σε παρηγορεί
για όλη την απομόνωση
της απομονωμένης ζωής σου!

Μες στην ησυχία
μιας ήσυχης ζωής.

Ένας θόρυβος σε κολάζει,
σε διεγείρει, σε γλυκοκοιτάζει
για όλη την ησυχία
της ήσυχης ζωής σου!

Μες στη βαρβαρότητα
μιας βάρβαρης ζωής.

Ένα λουλούδι λυπάται,
στεναχωριέται και προσπαθεί
να ξεχάσει την βαρβαρότητα
της βάρβαρης ζωής σου!

Μες στην αιωνιότητα
μια αιώνιας ψυχής.

Ένας θνητός σε συγκινεί
και τον ζηλεύεις
για την θνητότητα
της θνητής ζωής του!

Μες στη ζωή σου.

Ένα λουλούδι, ένας θόρυβος,
μία παρέα, μια ευκαιρία,
μία ελπίδα, μία ηθική αξία,
ένα σφυρί, ένα φως, μία πέτρα,
ένα σύννεφο, ένας θνητός
προσπαθούν να σε αλλάξουν,
να σε καλυτερέψουν, να σε σώσουν.

Αλλά πάντα μια ακτίνα σκότους
θα σε κερδίζει!
>>

Βράδυ Σαββάτου.

Εδώ και βδομάδες, κάθε βράδυ Σαββάτου το ακούω.




Τραγούδι μοναξιάς...


Μην περιμένετε τους άλλους!
Ντυθείτε ζεστά, ο υδράργυρος έχει πέσει αισθητά πλέον,
και βγείτε για μια βόλτα. Χωρίς προορισμό. Περπατήστε.
Από παγκάκι σε παγκάκι, από πλατεία σε πλατεία.
Απλώς κλείστε το pc, και κατηφορίστε όπου σας βγάλει ο
δρόμος. Πάρτε το αγόρι ή το κορίτσι σας. Πάρτε κάποιον
κολλητό. Πάρτε κάποιον συγγενή σας. Πάρτε το κατοικίδιο
σας. Απολαύστε το Φθινόπωρο.

Άγνοια;

Πόσο εκνευριστικοί είναι κάποιοι άνθρωποι;
Πόσο εκνευριστικοί μπορούμε να γίνουμε εμείς οι ίδιοι για τους άλλους;

Όπου και αν στρέψουμε την προσοχή μας, παντού επικρατεί εκνευρισμός.
Στην δουλειά, στο σπίτι, στους οδηγούς, στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Στους δασκάλους, στους μαθητές, στους γείτονες, στις οικογένειες.

...Στους εαυτούς μας...

Έχουμε ξεχάσει να ζούμε χαλαρά.
Έχουμε ξεχάσει να απολαμβάνουμε την στιγμή,
που ίσως να είναι και η τελευταία μας!

Μόνο προβλήματα στροβιλίζουν το μυαλό μας.
Προβλήματα, φασαρίες, μηχανορραφίες...
Κατασπαράζουν τον χρόνο μας.
Μία διάσταση τόσο πολύτιμη για τον τρισδιάστατο άνθρωπο!
Μία διάσταση που δεν μπαίνουμε στον κόπο να αντιληφθούμε!
Μία διάσταση που δεν είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε...

Και έτσι οι μέρες εκνευρισμού, γίνονται μήνες.
Και οι μήνες, χρόνια...
Χρόνια που πίσω δεν μπορούμε να τα φέρουμε.

Και μια εκνευριστική ζωή συνεχίζεται...
Μέχρι να τελειώσει... Έτσι όπως ήρθε...
Απρόσκλητη.
Παρείσακτη...
Μα τόσο βολική!

Αν αυτό επιθυμούμε, εμπρός λοιπόν.
Ας συνεχίσουμε να εκνευριζόμαστε.
Ας συνεχίσουμε να σπαταλάμε τον χρόνο μας για το τίποτα.
Ας συνεχίσουμε την ζωή μας, χωρίς να ζούμε.
Ας συνεχίσουμε!
Αλλά όταν θα έρθει η ώρα...
ΔΕΝ θα μπορούμε να δηλώσουμε άγνοια!!!

Στερεότυπα

Δήμητρα Γαλάνη - Στερεότυπα.
Χωρίς σχόλια!

«Έξω πάμε καλά»... Μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ αυταπάτη!

Διαβάστε προσεχτικά τις δηλώσεις του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ένα πρόσωπο αξιοσέβαστο από όλους, που εκπροσωπεί τον υπέρτατο θεσμό της ελληνικής πολιτείας.

http://troktiko.blogspot.com/2009/10/blog-post_6094.html

Ημέρες που είναι, και όλοι μιλάνε για τα κατορθώματα των Ελλήνων όταν είναι ενωμένοι...
Και γενικότερα για την «εξωτερική πολιτική».
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του Προέδρου.

Αφού λοιπόν αρχικά προσπαθεί να μας πείσει πως η Ελλάδα, παίζει διεθνή ρόλο στην περιοχή (βλέπε «ηγείται της προσπάθειας για την προσαρμογή και ένταξη όλων των γειτονικών κρατών στις ευρωατλαντικές αξίες και δομές»), θέτοντας ουσιαστικά την χώρα μας σε θέση ισχύος απέναντι άλλων [...], καταλήγει λέγοντας πως η Ελλάδα ότι ήταν να προσφέρει, το πρόσφερε.

Και αυτή είναι η μεγάλη -πικρή- αλήθεια! Η προσφορά μας ισχύει στο ακέραιο.
Ναι, στην Βόρεια Μακεδονία, λοιπόν...
...Ένα όνομα για όλες τις χρήσεις... Θα είναι;;;;;;

Εμείς, από θέση ισχύος (εδώ γελάμε), περιμένουμε πότε οι Σκοπιανοί θα καταδεχτούν να πουν και αυτοί το «ναι» σε αυτό το όνομα!
Γιατί το μόνο πρόβλημα, είναι η διαφωνία τους ως προς το ‘Βόρεια’.
Ας κάνουμε λοιπόν ένα βήμα υποχώρησης ακόμα. Τόσα κάναμε...
Και άλλωστε όπως πολλοί θεωρούν, σε 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τίποτα!

Δυστυχώς, εδώ και καιρό η εξωτερική πολιτική της χώρας, έχει πάρει την κάτω βόλτα.
Όπως τα περισσότερα πράγματα σε αυτόν τον τόπο.

Το όνομα έχει χαριστεί ήδη!!
(Και όποιος δεν το βλέπει τρέφει αυταπάτες.)
Το ‘Βόρεια’ μας πείραξε;

Αλλά αυτή είναι η ισχύς της Ελλάδας.
Να παρακαλάει οι άλλοι να πουν το «ναι», σε ένα θέμα που μας πληγώνει όλους.
Ή θα έπρεπε να μας πληγώνει...
Και όσο αδιάφορη και αν είναι η Αθήνα, (απέναντι στην βόρεια Ελλάδα,) τα μοιραία λάθη γίνονται αντιληπτά πάρα πολύ αργά.
Όσο ‘τίποτα’ και αν φαντάζει ένα όνομα, ΔΕΝ είναι!

Όπως σωστά το έθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πίσω από το όνομα υπάρχουν αλυτρωτικές θέσεις, και εθνικιστικές εμμονές.
Να τολμήσω να προσθέσω, πως είναι οι ίδιες που είχε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος κάποτε για την Μεγάλη Ελλάδα, ή γίνομαι γραφικός;

Τελειώνοντας να πω πως η Ιστορία έχει δείξει, ότι οι λαοί των Βαλκανίων ένα απλό ‘τσαφ’ χρειάζονται για να πάρουν φωτιά...
Ας προσέχουν όλοι λοιπόν.

Και ας αγρυπνάμε όλοι μας, για να μυρίσουμε το ξεπούλημα της χώρας μας, που έχει ήδη αρχίσει...

Χαμογέλα.

Όταν το τέλος θα πλησιάζει.

Χαμογέλα.
Δεν χρειάζεται λόγος.
Είσαι ζωντανός.
Δεν σου αρκεί;

Χαμογέλα.
Τίποτα δεν μπορεί να πάει πιο στραβά
όταν βρίσκεσαι στον πάτο.
Τίποτα δεν μπορεί να σε πτοήσει πλέον.
Τίποτα δεν μπορεί να σε ρίξει πιο χαμηλά.

Χαμογέλα.
Δεν κοστίζει και πολλά...

Χαμογέλα.
Γιατί όχι;
Προς τι η μελαγχολία;

Χαμογέλα!
Ότι δεν αποφεύγεται,
απολαμβάνεται!

Χαμογέλα!!!
Και ας ήρθε το τέλος.

Χαμογέλα.
Τόσο απλά.
Χαμογέλα!


Χαμογέλα, κάθε τέλος και αρχή.

Όνειρο ήτανε...

Πόσο αλήτικα και πρόστυχα μπορεί να σου φερθεί ένα όνειρο;
Πόσα μερόνυχτα να αντέξεις χωρίς να κοιμηθείς;
Ότι φαντάστηκες, ότι πόθησες, ότι θέλησες... Δικό σου!
Να έχεις πιάσει κορυφή...
Και μόλις ανοίξεις τα μάτια σου, όλα να έχουν γίνει σκόνη!
Πόσο μπορείς να το αντέξεις;

Όταν παρασύρεσαι από την πλάνη του ονείρου...
Μα γίνετε να μην παρασυρθείς;
Ότι ποτέ δεν διεκδίκησες δικό σου...
Πώς να αντισταθείς;
Πώς να πεις όχι;
Πώς να αντέξεις την πραγματικότητα ύστερα;

Αυτός ο κόσμος, ο μικρός ο Μέγας!

Ότι και αν πω για τον κορυφαίο Ποιητή θα είναι ασήμαντο!
Καλύτερα ας μιλήσει ο ίδιος με τους στίχους του.


" Ο Μικρός Βοριάς

Του μικρού Βοριά παράγγειλα
να 'ναι καλό παιδάκι
Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα
και στο παραθυράκι.

Γιατί στο σπίτι που αγρυπνώ
η αγάπη μου πεθαίνει
Και μες στα δάκρυα την κοιτώ
που μόλις ανασαίνει.

Με πιάνει το παράπονο
γιατί στον κόσμο αυτόνα
Τα καλοκαίρια τα 'χασα
κι έφτασα στο χειμώνα.

Σαν το καράβι που άνοιξε
τ' άρμενα κι αλαργεύει
Θωρώ να χάνονται στεριές
κι ο κόσμος λιγοστεύει.

Γεια σας περβόλια γεια σας ρεματιές
για σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γειά σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
γεια σας οι όρκοι οι παντοτεινοί."

Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)


http://www.youtube.com/watch?v=2S3rlYsjb5Y&feature=related

Ξεπροβόδισμα

Κάποιες στιγμές είναι ιδιαίτερα δύσκολες.
Ή τουλάχιστον έτσι φαντάζουν...
Μέχρι τις επόμενες!

" ΞΕΠΡΟΒΟΔΙΣΜΑ

(Δημοσιεύτηκε στον «Νουμά» (638), 29 Ιουνίου 1919)

-- Αγάπη μου, ήσουνα παιδί· παιδί μου, είσαι άντρας τώρα·
σύρε, ακριβέ μου, στο καλό, μη σε προφτάσει η μπόρα.

-- Μάνα μου, κοίτα, ενύχτωσε· πώς να κινήσω; βρέχει·
μάνα, μια θλίψη με κρατεί και μια τρομάρα μ' έχει.

-- Παιδί μου, όλοι θα φύγουνε· κι αν μείνεις τελευταίος;
σύρε· και πάντα να 'σαι όρθιος και πάντα να 'σαι ωραίος.

-- Μάνα, ο χειμώνας ρυάζεται κ' η νύχτα αγκομαχάει·
με δένει, μάνα, μια ντροπή, κ' ένας καημός με πάει.

-- Βλέπε, παιδί μου, πάντα ομπρός. Το χτες μη σε πικραίνει.
Τώρα η ζωή σαν άλογο στην πόρτα σε προσμένει.

-- Μάνα, οι άνεμοι ρίξανε του δρόμου το πλατάνι·
με τρώει, μανούλα, η θύμηση, κι ο πόνος με δαγκάνει.

-- Παιδί μου, όλου θα φύγουνε· κι αν μείνεις τελευταίος;
σύρε· και πάντα να 'σαι ορθός και πάντα να 'σαι ωραίος.

-- Μάνα μου, κοίτα, ενύχτωσε· πώς να κινήσω; βρέχει·
μάνα, μια θλίψη με κρατεί και μια τρομάρα μ' έχει. "

Κώστας Καρυωτάκης (1896 - 1928)

Έχω Ανάγκη...

Η ανάγκη του ανθρώπου να επιβιώσει δια της συντροφικότητας, είναι ένα ‘πρόβλημα’ ιδεατό ή πραγματικό;

Αισθήματα ευφορίας μας κατακλείουν σε κάθε μας σχέση.
Μα όταν αυτή τελειώσει, κάθε φορά μας δημιουργεί πρωτόγνωρους πόνους από την αρχή!

Η επιζήτηση αυτής της κατάστασης, είναι ένα κοινωνικό σύνδρομο, ή εσωτερική ανάγκη ολοκλήρωσης της οντότητάς μας;

Μήπως τελικά δεν είναι τίποτα από όλα αυτά;
Μήπως είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, πολύ ανώτερο για να μπορεί να αποδοθεί με λέξεις;

Βράδια μοναξιών από την μία. Αίσθημα ολοκλήρωσης από την άλλη.
Μπορεί κάποιο να υπερτερεί έναντι του άλλου;
Μπορεί κάποιος να ποθεί διαρκώς την μία κατάσταση από τις δύο;
Μπορεί να επιβιώσει, κολλημένος σε μία;
Μπορεί κάποιος να μην έχει βρεθεί και στις δύο καταστάσεις,και να λέει πως ξέρει την ζωή;

[...]

Ο Βασίλης Παπακωσταντίνου, «έχει ανάγκη», και μας το λέει:
http://www.youtube.com/watch?v=ZQalbzOY--Q

Λόγος Ύπαρξης.

Όταν κάποια forums, σε φιμώνουν (έμμεσα, ή άμεσα), τότε η δημιουργία ενός blog, είναι κάποια λύση.

Το παρόν ιστολόγιο δεν έχει ως αντικείμενό του μόνο την ποίηση. Απλά αυτή είναι η αδυναμία του συντάκτη!

Το παρόν blog θα αποτελεί ένα free ημερολόγιο.
Κοινώς;
Θα γράφω ότι μου κατέβει.

Όσοι πιστοί... Μην προσέλθετε!
Δεν μου αρέσουν οι πιστοί.
Αναζητώ ανήσυχα πνεύματα, που τα βρίσκω μόνο σε άπιστους. (δεν μιλώ θρησκευτικά)
Αναζητώ, όχι ‘ψαγμένους’, μα άτομα που θέλουν να προβληματιστούν.
Όχι να συμφωνούν με ‘μένα. Απλά να έχουν αυτιά και να τα χρησιμοποιούν.

Βασικός σκοπός του bourda θα είναι λοιπόν ο προβληματισμός των αναγνωστών του.
Προβληματισμός, είτε με κείμενα, είτε με ποιήματα, είτε με links.

Το νόημα το πιάσατε (ελπίζω). Δεν λέω περισσότερα. Για πρώτο post, πολλά έγραψα.