Ο χορός της λησμονιάς

Ήπια σε μία στιγμή όσα χρόνια τα περίμενα
Φριχτές φωνές και τόσα τέρατα ανήμερα
Σε μία νύχτα έζησα όσα ξέχασα να λησμονήσω
Αγάπες παλιές όλες που φοβήθηκα να ζήσω

Σε μία παραζάλη στον χορό των Αρχαγγέλων
Μαύρο θα γίνει το στεφάνι μέσω των επαίνων
Χειροκροτήματα δειλά τον εξαγνισμό θα αρχίσουν
Σε όσα μάτωσαν παλιά την ψυχή να καθαρίσουν

Στης Αιγύπτου καραβάνι θα γίνω όνειρο μικρό
Να χωράω και να φεύγω από κάθε νοσταλγό
Να μπορώ αισθήματα να δίνω απελπισμένα
Σαν όνειρο κι εγώ να μην χαρίζω σε κανέναν

Σε έναν χορό της λησμονιάς θα ξεστρατίσω
Κι ότι για μήνες με πονούσε ας παρατήσω
Θυσίες και πληγές δεν θα έχουν άλλο τόπο
Εγώ θα τραγουδώ τον κάθε δικό μου πόνο

Ήπια σε μία στιγμή ότι απαγορευμένο βρήκα
Σε μία παραζάλη τον εαυτό μου ξαναβρήκα
Όλοι οι φόβοι μου ηττήθηκαν με μιας
Σε έναν δικό μου χορό της λησμονιάς


04/05/12

Η τιμωρία τού ...

Πόσο ακόμα την λύτρωση θα γυρεύεις σε μονοπάτια αδιέξοδα, σε άσπρους κύκλους στερημένους; Τι ουσίες να γευτείς, με τι ψέματα να ποτίσεις το θολωμένο σου μυαλό, και ποιες αλήθειες πράγματι σού απέμειναν ακόμη για να διαστρεβλώσεις, σε πολλαπλούς ανύπαρκτους προβληματισμούς...

Η λύτρωση θα έρθει αφού πρώτα αίμα φτύσεις στο πάτωμα. Το κόκκινο του θα πρέπει να υπερισχύσει των μαύρων σκέψεων. Και ο έρωτας; Τι άλλο... να σε νικήσει κατά κράτος! Να μπορέσεις τα χέρια σου να ανοίξεις στον ουρανό, το γαλάζιο της θάλασσας να μισήσεις και να φωνάξεις στο παρελθόν σου, ποτέ ξανά! Και το μέλλον να γελάσει αληθινά, για όλα τα «ποτέ ξανά», για κάθε ξενύχτι, για κάθε δάκρυ, για κάθε υποψία ιδρώτα...

Και κάθε φορά που θα νομίζεις πως ο κόσμος ρίχνει αυλαία και τελειώνει, εκεί που θα θεωρείς ότι η παράσταση βαίνει στο τέλος της, μια παράταση θα έρχεται, ένα δώρο άδωρο για εσένα, κι όμως τόσο πολύτιμο! Αν και δεν θα καταλάβεις ποτέ πως κάθε παράταση σε έφερε όλο και πιο κοντά στο αναπόφευκτο καθώς αυτή είναι η μοίρα σου, αυτή κι η τιμωρία σου, μαλάκα...

Αυλαία και πάμε!

Σε πείσμα του κακού μας εαυτού!

... Αυλαία και πάμε θα σεργιανάμε μες στα σκοτάδια της σκηνής
Αυλαία και πάμε θα σεργιανάμε κόντρα σε χίλιους προβολείς ...

Εκλογές 2012 – Η επόμενη μέρα

Ιστορικές αλλαγές της μίας νύχτας ή το αύριο θα βρει μια αριστερή κυβέρνηση στη χώρα; Τα μηνύματα των εκλογών είναι από πάρα πολλά έως και κανένα! Η διάθεση τιμωρίας του εκλογικού σώματος έδωσε 6,97% στην ναζιστική χρυσή αυγή (link), την στιγμή που οι εξωτερικοί παράγοντες ζητούν από τη χώρα το αυτονόητο, να σεβαστεί δηλαδή η όποια κυβέρνηση, τις υπογραφές της προηγούμενης κυβέρνησης.... (link)

Η επόμενη μέρα δεν μπορεί να συμπεριλάβει το χάος, μόνο την ανησυχία και την ανασφάλεια μιας ολόκληρης κοινωνίας που επί 2,5 χρόνια εν μέσω πολιτικών κυβιστήσεων αναζητεί «καλύτερες ημέρες». Τα προβλεπόμενα που ορίζει το σύνταγμα θα γίνουν, δίχως χάος. Τρεις διερευνητικές εντολές που αν κάποιος δεν υποχωρήσει σημαντικά στις θέσεις του, θα φέρουν νέα εκλογική αναμέτρηση. Θα φέρουν νέα λαϊκή ετυμηγορία για το ποιος είναι αυτός που μπορεί να βγάλει την χώρα από την κρίση και κυρίως με ποιον τρόπο θα το επιτύχει αυτό.

Για ακόμη μία φορά η αριστερά αδυνατεί να ενωθεί και θα αναλάβει κυβερνητικό έργο. Στο διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι τις επόμενες αν υπάρξουν εκλογές, θα πρέπει να γίνει σαφές από το κάθε κόμμα που επιδιώκει την εξουσία ποιοι είναι οι στόχοι του. Ο ελληνικός λαός επιτέλους θα πρέπει να συμμετάσχει μαζικά, για να αποφασίσει τι θέλει. Δημοκρατία έχουμε και η πλειοψηφία ας αποφασίσει ότι την εκφράζει. Η ψήφος οφείλει να είναι ψήφος επιλογής και όχι διαμαρτυρίας!

Την στιγμή που στην Ελλάδα γεννιέται μία «ειρηνική επανάσταση», στην άλλη όχθη του ατλαντικού οδεύουν στον δρόμο των περικοπών... (link)

Όσο η κατάσταση είναι συνταγματικά ελεγχόμενη κανένα χάος δεν θα βρει την χώρα. «Υπάρχει οξυγόνο στην επιφάνεια!» και εκεί μπορούμε να αναπνεύσουμε και πάλι ... ελέυθεροι...

Τοιχογραφίες

Εκλογές 2012

Οι κάλπες ανοίγουν σε λίγες ώρες και ο δεκάλογος του μπουρδοψηφοφόρου είναι εδώ, υπό την μορφή (ρητορικών;) ερωτήσεων:

1. Και τι είναι αυτό που κάνει την Γη να γυρίζει αν όχι η ίδια η θυσία, ο θάνατος και η αναγέννηση της;
2. Κι όταν έρθουν οι στιγμές να ξεχωρίσουν οι ζωντανοί από τους άλλους, ποιος όρθιος θα σταθεί έστω και μονάχος;
3. Μέσα στης θλίψης την παντοκρατορία ποια επανάσταση θα αντέξει την αυγή να θυσιάσει;
4. Πώς να αναρριχηθεί κάποιος από τη μάζα;
5. Πώς να βιώσει μία δημοκρατία εν καιρώ χούντας;
6. Πώς δυνάμεις να βρει να αντιπαλέψει αυτό που γέννησε;
7. Αρκεί να κλέψει τις εντυπώσεις και όχι να λέει αλήθειες;
8. Αρκεί να αλλάξει ράγες και όχι τρένο;
9. Αρκεί να κλείσει τα μάτια χωρίς να μείνει ρεαλιστής;
10. Αρκεί να γεμίσει με «πρέπει» χωρίς «μπορώ»;

Υ.Γ.1
Κάθε ανθρώπινη ιδέα που προκαλεί συναίσθημα είναι παντού γύρω μας... αλλά όχι για όλους ταυτόχρονα...

Υ.Γ.2
Λευτεριά στον -πολιτικό κρατούμενο- Άκη!

Υ.Γ.3
Καλό βόλι σε όλους τους «αναπροσάρμοστους, μη καταληγμένους»

Υ.Γ.4
...Ο θύτης είναι θύμα και θύμα είναι ο θύτης...

Ζωής ψέματα

Εαυτέ μου μη κλαις υπάρχει δρόμος
καινούργιος, όπως θα είναι και ο πόνος.
Αίμα όσο μπορείς δώσε εσύ καρδιά
κόκκινα δάκρυα να μαζεύει η ψυχή
αίμα όσο σου έμεινε ξανά
ψυχή μου άστο στη στιγμή.

Ψυχή μου μη κλαις δεν υπάρχει λόγος
από κάθε αδιέξοδο προβάλει νέος δρόμος.
Κι αν ο ουρανός συννέφιασε
κι αν τα δάκρια του δεν στερεύουν
στιγμή το συναίσθημα δεν έφραξε
όσα δεινά κι αν σε γυρεύουν

Καρδιά μου μη κλαις δεν υπάρχει χρόνος
οι χτύποι σου είναι απαγορευμένος δρόμος.
Κι αν οδοφράγματα πληγές πολιορκούν
κι αν στις γειτονιές αδέσποτα τώρα μένουν
είναι τα λίγα αναπόφευκτα που αναζητούν
όσα στο αίμα σου γοργά πληθαίνουν

03/05/12