Χαμένη Ψυχή

Χαμένη ψυχή
απόκληρη γυρίζει
η βροχή πλέον
θάνατο μυρίζει
όταν η στιγμή πονά.

Ποτάμια οι δρόμοι
από σκιές
παρείσακτες
δημιούργημα του χθες
το εγώ μου ζητά.

Μειωμένη
στο χέρι τη δόση
λίγο η Φαντασία
να ενδώσει σε
αμαρτήματα παλιά.

Ψυχή μου χαμένη
για χρόνια
πού πήγες
κλαίω ακόμα
άτυχος είμαι ξανά!


20/05/10

Κρύο -και- Απόψε

Η νύχτα απόψε δεν σηκώνει πολλά – πολλά.
Νεύρα, δάκρυα, υστερίες χαθήκαν όλα.
Δακρυσμένα δευτερόλεπτα... χρόνια σωστά.
Τρομακτική ηρεμία υπερισχύει τώρα...

Στους δρόμους νερά που νεκρούς μεταφέρουν.
Πεθαμένες ιδέες σε αμέτρητα βάθη.
Ευφυέστατες σκέψεις το μυαλό ψαρεύουν.
Ασυνήθιστα απόψε βολεύουν τα λάθη...

Απόψε το χιόνι θα σκεπάσει την περιέργεια.
Η μυρωδιά του ξεπεσμένου έρωτα θ’ ανθίσει.
Σε ξύλινα κρεβάτια στεγνά από συναίσθημα
το χάδι της στιγμής τη σιωπή θα λυγίσει...

Άλλα ποιήματα απόψε δεν θα γραφτούν.
Τα λόγια θα παραμείνουν κρεμασμένα στο κενό.
Παθιασμένοι ήχοι δεν θα ακουστούν.
Κι ας φωνάζουν θλιμμένα τα χείλη «σ’ αγαπώ»...

10/12/10