Τοιχογραφίες ~ Άνθιμος

Τοιχογραφίες ~ Πόλεμος

Φίλε

Πού είσαι φίλε; Πού βρίσκεσαι χαμένος;

Με ποια τέρατα τάχα να παλεύεις;

Σε ποια άνιση μάχη ποια πτώματα να γυρεύεις;

Σε ποια θάλασσα ποιους ανέμους αναζητάς;

Σε ποια έρημο την ευτυχία παρατάς;

Πού να είσαι; Κρύβεσαι, ή τάχα να φοβάσαι

τους ανθρώπους που τόσο αγαπάς.

Χάθηκαν και αυτοί; Ή κρύβονται από εσένα;

Χάθηκαν μήπως και αυτοί; Ή τάχα βαρέθηκαν εσένα;

Πόσο ακόμα, θα μένεις εκεί που φοβάσαι;

Πόσο ακόμα, τάχα έναν άλλον θα προσποιείσαι;

Σε ένα εφιαλτικό όνειρο όπου κοιμάσαι

με τη ζωή, κανείς ποτέ δεν τα βρήκε...

Πού να ξενυχτάς;

Σε ποιες κενές αγκαλιές να παραδίνεσαι;

Με ποια εφήμερα φιλιά ξεχνιέσαι;

Σε ποιους έρωτες πουλάς το εγώ σου;

Για ποιες αξίες σώζεις το παρελθόν σου;

Για ποια ζωή θυσιάζεις τη ζωή σου;

Σε ποια ζωή, φίλε μου, ζεις τη στιγμή σου;

Που να είσαι... Σε ποιον κηδεμόνα να δίνεις αναφορά...

Ποιους θεούς τάχα να υπηρετείς; Ποιους αγγέλους

και ποιους δαίμονες να βασανίζεις; Ποιες γυναίκες

στο χάος να εξορίζεις;

Σε ποια χρονιά το ασυνείδητό σου θα ξυπνήσει;

Σε ποια γωνιά, το alter ego σου θα κουρνιάσει;

Πότε μια πράξη σου θα μιλήσει;

Και πότε η ψυχή τη ζωή σου θα εξαγοράσει;

Ποιους εχθρούς τάχα να θεωρούσες φίλους;

Και ποιους φίλους σημαντικούς;

Τώρα στο ξέβγαλμα του χρόνου

πάψε εμένα να ακούς

Μόνο στην καρδιά σου να υπακούς.

Σε ποιους αγνώστους να μιλάς;

Και τι παρτίδες να έχεις μαζί τους;

Ποια μοίρα τάχα λαχταράς...

Και που να ανήκει η φωνή σου;

Σε τι δρόμους περιφέρεσαι;

Τι να λογίζεται το μυαλό σου;

Με ποιο λογικό να δένεσαι;

Και σε τι να πιστεύει το όνειρό σου...

Που να είσαι τώρα;

Σε ποια μάχη να έπεσες νεκρός;

Σε ποιον εφιάλτη τάχα εναποθέτεις ελπίδες;

Ποιους ήρωες να προσμένεις;

Και ποιους σωτήρες περιμένεις

να εμφανιστούν μονάχοι...

Σε έναν κόσμο που τα πάντα φαίνονται λάθος

μόνο τα λάθη επιβιώνουν.

Σε έναν κόσμο που τα πάντα είναι στραβά

τα σωστά δεν έχουν αξία.

Και η μόνη σημασία…. Τα σαχλά….

Που να είσαι ρε φίλε;

26/07/10

Ο καιρός

Κι όταν τα παιδιά γίνουν μεγάλα
ο καιρός σαν μας προλάβει όλους
οι νέοι πάλι την ελπίδα θ’ αγαπάνε

δική τους κατάρα να ελπίζουν
αυτοί που προχωρούν
που όλα τα θέλουν
εμείς σαν κουραστούμε
τι θα απογίνουμε μη φοβάσαι

οι νέοι ερωτοτροπούν με το αύριο
και οι υπόλοιποι μεταξύ μας


ποιος θα την φέρει στον άλλον
ποιο παιδί θα προχωρήσει στη ζωή
ότι κι αν γίνει μη φοβάσαι

δυο βλέμματα είναι αρκετά
επειδή οι νέοι μια σημαία
κουβαλάνε ως τα ύψη
αρνούνται να υποχωρήσουν
και στο αύριο κι άλλα καρτερούν

μάχες δεν δίνει ο παλιός
φαντάσματα παλεύει μια ζωή


σαν γεράσουν και οι νέοι τι θα απογίνει
μην φοβάσαι ο νέος τον θάνατο δεν λογαριάζει
όπως κι αν το δεις κουμάντο κανείς δεν κάνει

04/12/12

Νύχτα

Τι παραπάνω από μια νύχτα θες

τώρα που αιμορραγούν τόσες πληγές

τι σχέσεις και ερωτόλογα

στου κόσμου τ’ ανυπόμονα

Τι μπορούμε να κερδίσουμε μαζί

τι άλλο από μια βιαστική στιγμή

μόνο δυο μικρά ονόματα

στου κόσμου τα επόμενα

Μη στα μάτια με κοιτάς

μη κάτι παραπάνω μη ζητάς

χαμένη μάχη για τον έρωτα

όλα αυτά που δεν φανέρωσα

Μη στην ψυχή μου μπεις

μη λαβύρινθους θα βρεις

χωρίς ελπίδα να γλυτώσεις

νόημα δεν μπορείς να δώσεις

Μια νύχτα ίσως δεν σου φτάνει

μα στην αυγή δεν χωράνε πάθη

κρύψου σε ότι θυμίζει λησμονιά

σε ότι πολύ λατρεύτηκε παλιά

Μια νύχτα ίσως μάς αρκεί

χωρίς καμιά υποταγή

μόνο μια νύχτα ας στεγάσει

δύο περαστικών τα λάθη.

20/04/12

Κραυγές

Άναρθρες κραυγές πνίγεις μέσα σου. Κάτι θες να γράψεις. Κάτι θες να πεις. Την ψυχή μονάχα να ελαφρύνεις. Στον Μορφέα μήπως καταφέρεις να πας γαλήνια. Μα δεν μπορείς.

Κάτι μέσα σου έχει ραγίσει. Περιμένεις. Δεν ξέρεις τι. Ούτε γιατί. Κι ο έρωτας μες τη θάλασσα να κρύβει τις πληγές του. Σηκώνεις το στυλό αλλά οι λέξεις δεν εμφανίζονται στο χαρτί.

Τα απόβλητα μυρίζουν στον αέρα.

Κι εσύ από το φως να κρύβεσαι και τα σκοτάδια να γυρεύεις. Σαν λύτρωση που δεν υπάρχει. Έτσι κοιτάς το μέλλον. Τόσο μακρινό και τόσο σύντομο... Σαν στερνή ανάσα πριν την βουτιά στο κενό.

Παντού χωράει λίγη ποίηση.

Μα δεν υπάρχει δάκρυ για όσους δεν πρόλαβαν να ταΐσουν την υστεροφημία τους. Το κορμί σου έρμαιο στις επιταγές του χρόνου. Κι η σοφία της εμπειρίας για αλλού τραβάει.

Χάθηκαν τα καλύτερά σου χρόνια στην προσμονή του θαύματος. Μα πόσο λιγότερο κοστίζουν τα όνειρα αν όχι τον ίδιο τον λόγο της επιβίωσής σου; Ξεχάστηκες κι εσύ κραυγές να καταπίνεις.