"Η χούντα δεν έπεσε ποτέ"

Τριάντα εφτά χρόνια μετά... Ψωμί, δεν μας έμεινε αρκετό... Η παιδεία, δεν ορθοπόδησε καμία στιγμή... Και η ελευθερία... Η ελευθερία χάθηκε στην ανεξέλεγκτη αυθαιρεσία, στις μικροκομματικές πολιτικές και τις υστερόβουλες επιλογές... Οι αρεστοί μετονομάστηκαν σε άριστοι, οι βουλευτές συνέχισαν το έργο τους ... Και η ‘γενιά του πολυτεχνείου’ έδωσε τη θέση της στην ‘γενιά των 592 ευρώ’, στην αστάθεια του παρόντος και στην αβεβαιότητα του μέλλοντος. Οι ελπίδες τα όνειρα και η ανατροπή του τότε... Σήμερα αποτελούν αηδία, εφιάλτη, ξενύχτι. Και ένα μεγάλο κύμα φυγής νέων ανθρώπων έχει ξεκινήσει ήδη στην κοινωνία μας... Για να είναι το αύριο καλύτερο η νέα γενιά πρέπει να επωμιστεί το χρέος αλλά και να νιώσει την ανάγκη να ξεπετάξει από πάνω της τα προηγούμενα αμαρτωλά χρόνια... Να φανερώσει παρατυπίες... Να τιμωρήσει πρόσωπα και καταστάσεις...Και πάνω από όλα, να επιδιώξει την ανάπτυξη της παιδείας! Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει ελευθερία, δεν υπάρχει ψωμί, δεν υπάρχει οικονομία δεν υπάρχει συλλογικότητα...

Τριάντα εφτά χρόνια μετά, ένα ‘πολυτεχνείο’ δεν αρκεί για να μας σώσει... Η χούντα του Εγώ μας είναι ακόμα εδώ και δεν μπορεί να πέσει...