Υπέρτατη Αγχόνη

Αφού βρέθηκες στη λίστα με το Θάνατο
αγκάθινο σου έπλεξα στεφάνι.
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο
που τώρα πια έχεις πεθάνει.

[...]

Νεκρός θεός κείτεται από δικά μου λάθη.
Άπιστος δεν γίνεται να σωθεί από τα πάθη...
Αιώνια τύψη η ανταμοιβή του προδότη.
Απέραντη θλίψη στην θεϊκή αγχόνη...

Μυστικά θαμμένα στου θανάτου την καμπούρα.
Ψέματα κρυμμένα στου μυαλού μου την θολούρα.
Ένα τσιγάρο αργοπεθαίνει στα χείλη μου επάνω.
Ασυγχώρητα με καίει επειδή δεν μαρτυράω.

01/01/10

Δολοφονίες εν ψυχρώ

Και βγήκε μέσα από αίματα
δολοφόνος που είχε κάνε τέρατα.
Στο χέρι του κρατούσε φόβο απελπισία, ψέματα.
Η ώρα δεν περνούσε έπαιζε με βλέμματα.

Το πνεύμα του ανήσυχο έτρεχε στις σκάλες.
Η ψυχή του ακάθαρτη έψαχνε για μάρτυρες.
Του κόσμου το οξυγόνο, στρόγγυλες μπάλες
που σκάσαν’ εκκωφαντικά, καταδίκες άτυπες!

Και βγήκε μέσα από τα χώματα
με την καρδιά του καθαρή.
Στραγγαλισμένα πτώματα
θυσίαζε μια ζωή!

Και βγήκε μέσα από τα αίματα
με φόβο και απελπισία.
Σκοτάδι μέσα στα κέρματα
που κερδίζουν την αθανασία.

Ο Θεός αρνήθηκε πως είναι δημιούργημά Του.
Χαρούμενος γελούσε για τα εγκλήματά Του.

28/11/09

Μελαγχολική Χαρά

Στο δρόμο αφορίζω
της ψυχής μου ιδιοτέλειες.
Με ποιο τρόπο να κερδίσω
αντιμέτωπος με δαίμονες;

Να ψάχνω για σημάδια
κουφός σε ήχο εύηχο.
Τα πιο λαμπρά διαμάντια
βρίσκω με πανσέληνο.

Έτοιμο για τρέξιμο
της καρδιάς μου το ανηφόρι.
Ανέλπιστα είναι εύθυμο
του μυαλού μου το πιστόλι.

Εκπυρσοκρότηση κρυφή
μες της κολάσεως τα νερά.
Επικρατεί μια ανήσυχη σιωπή
μια μελαγχολική χαρά.

16/11/09

Οι κυβερνήσεις πέφτουν, μόνο αν υπάρχει λόγος...

http://www.newsblog.gr/?p=31137

Αυτό το παραμύθι, κατά καιρούς το έχουν χρησιμοποιήσει πολλοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Αλήθεια, αναφέρεται πουθενά στο Σύνταγμα πως όταν δεν ψηφίζεται κάποιος κυβερνητικός νόμος, η κυβέρνηση πέφτει; Το Σύνταγμα περιέχει την Αρχή της Δεδηλωμένης. Η μοναδική περίπτωση να πέσει η κυβέρνηση, είναι αν στην Βουλή οι βουλευτές δεν της δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης! (περισσότερα για την αρχή της δεδηλωμένης εδώ)

Σε μία Δημοκρατία ο κάθε Βουλευτής (και όχι βολευτής...) θα έπρεπε να ψηφίζει κατά συνείδηση και ΟΧΙ κομματικά! Αν συμφωνεί με ένα νομοσχέδιο, ή με κάποια τροπολογία, πρέπει να την ψηφίζει, όποια πολιτική δύναμη και αν την εισηγείται! Αλλά αυτό θα συνέβαινε σε μία αληθινή Δημοκρατία...

Λοιπόν, ας αφήσουν -και οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι- την οδό του φόβου. Ο πολίτης πρέπει να έχει κριτική θέση και άποψη επί των πραγμάτων, και όχι να διαφωνεί σε όλα από πεποίθηση ή να συμφωνεί σε όλα από αδιαφορία. Ο πολίτης πρέπει να ψάχνεται για να μην μπορούν να τον παραμυθιάσουν... (αν και τα μεγαλύτερα παραμύθια είναι πολύ πειστικά!)

Η επανάσταση είναι προ του πυλών για μία καλύτερη ζωή, που την έχουμε ανάγκη όλοι μας… Μα η επανάσταση του δρόμου δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Οι σπασμένες βιτρίνες, οι καμένοι κάδοι, το ξύλο αστυνομικών-'επαναστατών' δεν οδήγησε και δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά! Χρειάζεται μία πνευματική επανάσταση. Μία αφύπνιση του πνεύματος.

Ένα καλύτερο αύριο, έχει ανάγκη τον Ενεργό Πολίτη.