Στης ψυχής το έρεβος

Μη περιμένετε σε αυτό το blog να διαβάσετε αλήθειες και πραγματικά γεγονότα με αντικειμενική ματιά. Για την κάλυψη των παραπάνω αναγκών υπάρχουν τόσοι φωστήρες που μπορούν να σας εξυπηρετήσουν. Εδώ ζουν μονάχα σκόρπιες σκέψεις και ανυπόστατοι προβληματισμοί!

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Γρανάζια φονικής μηχανής!

Πόσο μεγάλη είναι η αναγκαιότητα ύπαρξης του στρατού; Μάλλον αρκετά. Μα γιατί όλοι οι νέοι της χώρας να είναι υποχρεωμένοι να εκπαιδευτούν σε κάτι που όπως ελπίζουν ποτέ δεν θα τους χρειαστεί; Ακόμα και αν γίνει κάποιος πόλεμος... Πώς σηκώνεις το όπλο;; Πώς σημαδεύεις έναν συνάνθρωπό σου;; Πώς πατάς την σκανδάλη;;

Ποια θα είναι μεγαλύτερη προδοσία... Αυτή προς την πατρίδα, ή αυτή προς την ανθρωπιά σου;; Ο άνθρωπος όσο έξυπνος και αν γίνεται στο πέρασμα των αιώνων, κατά βάσει είναι ηλίθιος. Πέντε - δέκα άτομα ωθούν την ανθρωπότητα μπροστά με τις ανακαλύψεις τους και όλοι οι άλλοι αντιστεκόμαστε. Μένουμε καθηλωμένοι... Σε μίση... Σε έχθρες... Σε υλικά οφέλη... Όλοι μιλάμε για προηγμένη τεχνολογία και σύγχρονο πολιτισμό, αλλά κατά πόσο μας αξίζει αυτός;;

Ως λόγος ο πόλεμος είναι αρκετός στην συνείδησή μας για να διαπράττουμε δολοφονίες;; Ένας Άνθρωπος ποτέ δεν θα πείραζε κάποιον συνάνθρωπό του!! Αλλά πρέπει να αναρωτηθούμε... Κατά πόσο μας ταιριάζει ο αυτοπροσδιορισμός του ανθρώπινου;;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου