Στη σιωπή

Παντοτινά

Δικό μου

Βλέποντας

Ώρες ώρες αισθάνομαι

ολοκληρωτικά χαζός

λες και όλα βγαίνουν λάθος

μα καμία επανάσταση δεν φτάνει

καμία αλλαγή.

Να ηρεμίσω θέλω και σκέφτομαι

πως δεν είμαι εγώ απαισιόδοξος

η ζωή είναι καταθλιπτική.

Αλλά και πάλι μόνο λόγια έχω

λόγια ...γεννηθήκαμε για τα δύσκολα...

μα καμία πράξη και καμία ενέργεια

μόνο ελπίδες ακέφαλες

λες και η ελπίδα είναι αρκετή.

Καμία χάρη. Κανένα θαύμα.

Όνειρα στοιχειωμένα

και κραυγές διάσπαρτες

αυτό είμαστε

για αυτό ζούμε

για αυτό πεθαίνουμε.

Βιοχημικές αντιδράσεις

και βολικές αυταπάτες

κάτω από έναν Ήλιο 

που προκαλεί 

η ανάσα του και μόνο.

Όποιος τολμάει ας δει

την πιο μεγάλη σκοτεινιά.