Λύτες

Γράμματα ξεχασμένα σε λέξεις μισές
νεύρα τεντωμένα σε στιγμές μαγικές.
Κόσμοι αλλιώτικοι στη λογική αλλοιωμένοι
ταύροι μαινόμενοι της σφαγής κερδισμένοι.

Βροχή αναμμένη κόβει τον αέρα
καίει τη νύχτα ξυπνά την ημέρα.
Σε σύννεφα που τα ουράνια αποποιούνται
λάθη και σωστά ως ένα κοιμούνται.

Η βροχή τον αέρα περιορίζει
πότε νερό και πότε οξύ μυρίζει.
Σε σταγόνες που προορισμό δεν έχουν
κρύφτηκαν όσοι ουσία κατέχουν.

Κρύφτηκαν όσοι την ουσία ξέρουν
κάνουν πως δεν μάθαν και πεθαίνουν.
Θνητή κι αυτοί φύση υποφέρουν
πότε Άγιοι και πότε άνθρωποι... ξεμένουν.

Γνώστες απαρνημένοι, πίστη ζητιανεύουν.
Πάντα ξαναμμένοι λύτρωση γυρεύουν.
Στις μάχες του χρόνου τη φυγή περιμένουν.
Στα χρέη του κόσμου προβλήματα φέρνουν...

28/05/11