Σκιές.

Σε έναν δρόμο προχωρώ.
Δεν κοιτάω πίσω.
Σκιές δεν συγχωρώ
που να καούν στον ήλιο.

Σε έναν δρόμο στέκομαι.
Θυμάμαι και φοβάμαι.
Ανήμπορος να σκέφτομαι
και εσείς να με χτυπάτε...

Εσείς που κρύβεστε στο παρελθόν
και καθορίζεται το μέλλον.
Εσείς που οργανώνεται το παρόν
και με εξωθείται στο άπειρο... το καταρρέον!

Σκιές μου φτάνει πια...
Χρόνια σάς κουβάλησα.
Ξενιστής που ήρθατε κοντά...
Μα τώρα επαναστάτησα.

Μα μια σκιά χρειάζομαι...
Για να ξεφύγω από το όνειρό μου.
Επαναστάτησα και χάνομαι.
Εγκαταλείπω τον εαυτό μου.

Στον ήλιο να κρυφτεί
και το μυαλό μου να δαμάσει.
Μια σκιά χρειάζομαι
που να έχει παρακμάσει.

05/01/10