Βράδυ Σαββάτου.

Εδώ και βδομάδες, κάθε βράδυ Σαββάτου το ακούω.




Τραγούδι μοναξιάς...


Μην περιμένετε τους άλλους!
Ντυθείτε ζεστά, ο υδράργυρος έχει πέσει αισθητά πλέον,
και βγείτε για μια βόλτα. Χωρίς προορισμό. Περπατήστε.
Από παγκάκι σε παγκάκι, από πλατεία σε πλατεία.
Απλώς κλείστε το pc, και κατηφορίστε όπου σας βγάλει ο
δρόμος. Πάρτε το αγόρι ή το κορίτσι σας. Πάρτε κάποιον
κολλητό. Πάρτε κάποιον συγγενή σας. Πάρτε το κατοικίδιο
σας. Απολαύστε το Φθινόπωρο.

Άγνοια;

Πόσο εκνευριστικοί είναι κάποιοι άνθρωποι;
Πόσο εκνευριστικοί μπορούμε να γίνουμε εμείς οι ίδιοι για τους άλλους;

Όπου και αν στρέψουμε την προσοχή μας, παντού επικρατεί εκνευρισμός.
Στην δουλειά, στο σπίτι, στους οδηγούς, στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Στους δασκάλους, στους μαθητές, στους γείτονες, στις οικογένειες.

...Στους εαυτούς μας...

Έχουμε ξεχάσει να ζούμε χαλαρά.
Έχουμε ξεχάσει να απολαμβάνουμε την στιγμή,
που ίσως να είναι και η τελευταία μας!

Μόνο προβλήματα στροβιλίζουν το μυαλό μας.
Προβλήματα, φασαρίες, μηχανορραφίες...
Κατασπαράζουν τον χρόνο μας.
Μία διάσταση τόσο πολύτιμη για τον τρισδιάστατο άνθρωπο!
Μία διάσταση που δεν μπαίνουμε στον κόπο να αντιληφθούμε!
Μία διάσταση που δεν είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε...

Και έτσι οι μέρες εκνευρισμού, γίνονται μήνες.
Και οι μήνες, χρόνια...
Χρόνια που πίσω δεν μπορούμε να τα φέρουμε.

Και μια εκνευριστική ζωή συνεχίζεται...
Μέχρι να τελειώσει... Έτσι όπως ήρθε...
Απρόσκλητη.
Παρείσακτη...
Μα τόσο βολική!

Αν αυτό επιθυμούμε, εμπρός λοιπόν.
Ας συνεχίσουμε να εκνευριζόμαστε.
Ας συνεχίσουμε να σπαταλάμε τον χρόνο μας για το τίποτα.
Ας συνεχίσουμε την ζωή μας, χωρίς να ζούμε.
Ας συνεχίσουμε!
Αλλά όταν θα έρθει η ώρα...
ΔΕΝ θα μπορούμε να δηλώσουμε άγνοια!!!

Στερεότυπα

Δήμητρα Γαλάνη - Στερεότυπα.
Χωρίς σχόλια!

«Έξω πάμε καλά»... Μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ αυταπάτη!

Διαβάστε προσεχτικά τις δηλώσεις του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ένα πρόσωπο αξιοσέβαστο από όλους, που εκπροσωπεί τον υπέρτατο θεσμό της ελληνικής πολιτείας.

http://troktiko.blogspot.com/2009/10/blog-post_6094.html

Ημέρες που είναι, και όλοι μιλάνε για τα κατορθώματα των Ελλήνων όταν είναι ενωμένοι...
Και γενικότερα για την «εξωτερική πολιτική».
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του Προέδρου.

Αφού λοιπόν αρχικά προσπαθεί να μας πείσει πως η Ελλάδα, παίζει διεθνή ρόλο στην περιοχή (βλέπε «ηγείται της προσπάθειας για την προσαρμογή και ένταξη όλων των γειτονικών κρατών στις ευρωατλαντικές αξίες και δομές»), θέτοντας ουσιαστικά την χώρα μας σε θέση ισχύος απέναντι άλλων [...], καταλήγει λέγοντας πως η Ελλάδα ότι ήταν να προσφέρει, το πρόσφερε.

Και αυτή είναι η μεγάλη -πικρή- αλήθεια! Η προσφορά μας ισχύει στο ακέραιο.
Ναι, στην Βόρεια Μακεδονία, λοιπόν...
...Ένα όνομα για όλες τις χρήσεις... Θα είναι;;;;;;

Εμείς, από θέση ισχύος (εδώ γελάμε), περιμένουμε πότε οι Σκοπιανοί θα καταδεχτούν να πουν και αυτοί το «ναι» σε αυτό το όνομα!
Γιατί το μόνο πρόβλημα, είναι η διαφωνία τους ως προς το ‘Βόρεια’.
Ας κάνουμε λοιπόν ένα βήμα υποχώρησης ακόμα. Τόσα κάναμε...
Και άλλωστε όπως πολλοί θεωρούν, σε 10 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τίποτα!

Δυστυχώς, εδώ και καιρό η εξωτερική πολιτική της χώρας, έχει πάρει την κάτω βόλτα.
Όπως τα περισσότερα πράγματα σε αυτόν τον τόπο.

Το όνομα έχει χαριστεί ήδη!!
(Και όποιος δεν το βλέπει τρέφει αυταπάτες.)
Το ‘Βόρεια’ μας πείραξε;

Αλλά αυτή είναι η ισχύς της Ελλάδας.
Να παρακαλάει οι άλλοι να πουν το «ναι», σε ένα θέμα που μας πληγώνει όλους.
Ή θα έπρεπε να μας πληγώνει...
Και όσο αδιάφορη και αν είναι η Αθήνα, (απέναντι στην βόρεια Ελλάδα,) τα μοιραία λάθη γίνονται αντιληπτά πάρα πολύ αργά.
Όσο ‘τίποτα’ και αν φαντάζει ένα όνομα, ΔΕΝ είναι!

Όπως σωστά το έθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πίσω από το όνομα υπάρχουν αλυτρωτικές θέσεις, και εθνικιστικές εμμονές.
Να τολμήσω να προσθέσω, πως είναι οι ίδιες που είχε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος κάποτε για την Μεγάλη Ελλάδα, ή γίνομαι γραφικός;

Τελειώνοντας να πω πως η Ιστορία έχει δείξει, ότι οι λαοί των Βαλκανίων ένα απλό ‘τσαφ’ χρειάζονται για να πάρουν φωτιά...
Ας προσέχουν όλοι λοιπόν.

Και ας αγρυπνάμε όλοι μας, για να μυρίσουμε το ξεπούλημα της χώρας μας, που έχει ήδη αρχίσει...

Χαμογέλα.

Όταν το τέλος θα πλησιάζει.

Χαμογέλα.
Δεν χρειάζεται λόγος.
Είσαι ζωντανός.
Δεν σου αρκεί;

Χαμογέλα.
Τίποτα δεν μπορεί να πάει πιο στραβά
όταν βρίσκεσαι στον πάτο.
Τίποτα δεν μπορεί να σε πτοήσει πλέον.
Τίποτα δεν μπορεί να σε ρίξει πιο χαμηλά.

Χαμογέλα.
Δεν κοστίζει και πολλά...

Χαμογέλα.
Γιατί όχι;
Προς τι η μελαγχολία;

Χαμογέλα!
Ότι δεν αποφεύγεται,
απολαμβάνεται!

Χαμογέλα!!!
Και ας ήρθε το τέλος.

Χαμογέλα.
Τόσο απλά.
Χαμογέλα!


Χαμογέλα, κάθε τέλος και αρχή.

Όνειρο ήτανε...

Πόσο αλήτικα και πρόστυχα μπορεί να σου φερθεί ένα όνειρο;
Πόσα μερόνυχτα να αντέξεις χωρίς να κοιμηθείς;
Ότι φαντάστηκες, ότι πόθησες, ότι θέλησες... Δικό σου!
Να έχεις πιάσει κορυφή...
Και μόλις ανοίξεις τα μάτια σου, όλα να έχουν γίνει σκόνη!
Πόσο μπορείς να το αντέξεις;

Όταν παρασύρεσαι από την πλάνη του ονείρου...
Μα γίνετε να μην παρασυρθείς;
Ότι ποτέ δεν διεκδίκησες δικό σου...
Πώς να αντισταθείς;
Πώς να πεις όχι;
Πώς να αντέξεις την πραγματικότητα ύστερα;

Αυτός ο κόσμος, ο μικρός ο Μέγας!

Ότι και αν πω για τον κορυφαίο Ποιητή θα είναι ασήμαντο!
Καλύτερα ας μιλήσει ο ίδιος με τους στίχους του.


" Ο Μικρός Βοριάς

Του μικρού Βοριά παράγγειλα
να 'ναι καλό παιδάκι
Μη μου χτυπάει πορτόφυλλα
και στο παραθυράκι.

Γιατί στο σπίτι που αγρυπνώ
η αγάπη μου πεθαίνει
Και μες στα δάκρυα την κοιτώ
που μόλις ανασαίνει.

Με πιάνει το παράπονο
γιατί στον κόσμο αυτόνα
Τα καλοκαίρια τα 'χασα
κι έφτασα στο χειμώνα.

Σαν το καράβι που άνοιξε
τ' άρμενα κι αλαργεύει
Θωρώ να χάνονται στεριές
κι ο κόσμος λιγοστεύει.

Γεια σας περβόλια γεια σας ρεματιές
για σας φιλιά και γεια σας αγκαλιές
Γειά σας οι κάβοι κι οι ξανθοί γιαλοί
γεια σας οι όρκοι οι παντοτεινοί."

Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)


http://www.youtube.com/watch?v=2S3rlYsjb5Y&feature=related

Ξεπροβόδισμα

Κάποιες στιγμές είναι ιδιαίτερα δύσκολες.
Ή τουλάχιστον έτσι φαντάζουν...
Μέχρι τις επόμενες!

" ΞΕΠΡΟΒΟΔΙΣΜΑ

(Δημοσιεύτηκε στον «Νουμά» (638), 29 Ιουνίου 1919)

-- Αγάπη μου, ήσουνα παιδί· παιδί μου, είσαι άντρας τώρα·
σύρε, ακριβέ μου, στο καλό, μη σε προφτάσει η μπόρα.

-- Μάνα μου, κοίτα, ενύχτωσε· πώς να κινήσω; βρέχει·
μάνα, μια θλίψη με κρατεί και μια τρομάρα μ' έχει.

-- Παιδί μου, όλοι θα φύγουνε· κι αν μείνεις τελευταίος;
σύρε· και πάντα να 'σαι όρθιος και πάντα να 'σαι ωραίος.

-- Μάνα, ο χειμώνας ρυάζεται κ' η νύχτα αγκομαχάει·
με δένει, μάνα, μια ντροπή, κ' ένας καημός με πάει.

-- Βλέπε, παιδί μου, πάντα ομπρός. Το χτες μη σε πικραίνει.
Τώρα η ζωή σαν άλογο στην πόρτα σε προσμένει.

-- Μάνα, οι άνεμοι ρίξανε του δρόμου το πλατάνι·
με τρώει, μανούλα, η θύμηση, κι ο πόνος με δαγκάνει.

-- Παιδί μου, όλου θα φύγουνε· κι αν μείνεις τελευταίος;
σύρε· και πάντα να 'σαι ορθός και πάντα να 'σαι ωραίος.

-- Μάνα μου, κοίτα, ενύχτωσε· πώς να κινήσω; βρέχει·
μάνα, μια θλίψη με κρατεί και μια τρομάρα μ' έχει. "

Κώστας Καρυωτάκης (1896 - 1928)

Έχω Ανάγκη...

Η ανάγκη του ανθρώπου να επιβιώσει δια της συντροφικότητας, είναι ένα ‘πρόβλημα’ ιδεατό ή πραγματικό;

Αισθήματα ευφορίας μας κατακλείουν σε κάθε μας σχέση.
Μα όταν αυτή τελειώσει, κάθε φορά μας δημιουργεί πρωτόγνωρους πόνους από την αρχή!

Η επιζήτηση αυτής της κατάστασης, είναι ένα κοινωνικό σύνδρομο, ή εσωτερική ανάγκη ολοκλήρωσης της οντότητάς μας;

Μήπως τελικά δεν είναι τίποτα από όλα αυτά;
Μήπως είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, πολύ ανώτερο για να μπορεί να αποδοθεί με λέξεις;

Βράδια μοναξιών από την μία. Αίσθημα ολοκλήρωσης από την άλλη.
Μπορεί κάποιο να υπερτερεί έναντι του άλλου;
Μπορεί κάποιος να ποθεί διαρκώς την μία κατάσταση από τις δύο;
Μπορεί να επιβιώσει, κολλημένος σε μία;
Μπορεί κάποιος να μην έχει βρεθεί και στις δύο καταστάσεις,και να λέει πως ξέρει την ζωή;

[...]

Ο Βασίλης Παπακωσταντίνου, «έχει ανάγκη», και μας το λέει:
http://www.youtube.com/watch?v=ZQalbzOY--Q

Λόγος Ύπαρξης.

Όταν κάποια forums, σε φιμώνουν (έμμεσα, ή άμεσα), τότε η δημιουργία ενός blog, είναι κάποια λύση.

Το παρόν ιστολόγιο δεν έχει ως αντικείμενό του μόνο την ποίηση. Απλά αυτή είναι η αδυναμία του συντάκτη!

Το παρόν blog θα αποτελεί ένα free ημερολόγιο.
Κοινώς;
Θα γράφω ότι μου κατέβει.

Όσοι πιστοί... Μην προσέλθετε!
Δεν μου αρέσουν οι πιστοί.
Αναζητώ ανήσυχα πνεύματα, που τα βρίσκω μόνο σε άπιστους. (δεν μιλώ θρησκευτικά)
Αναζητώ, όχι ‘ψαγμένους’, μα άτομα που θέλουν να προβληματιστούν.
Όχι να συμφωνούν με ‘μένα. Απλά να έχουν αυτιά και να τα χρησιμοποιούν.

Βασικός σκοπός του bourda θα είναι λοιπόν ο προβληματισμός των αναγνωστών του.
Προβληματισμός, είτε με κείμενα, είτε με ποιήματα, είτε με links.

Το νόημα το πιάσατε (ελπίζω). Δεν λέω περισσότερα. Για πρώτο post, πολλά έγραψα.