Η ζωή που ονειρεύομαι

Η ζωή που ονειρεύομαι

σαν βροχή θα με περιμένει

σε καταπράσινα λιβάδια

στον αέρα το χώμα θα μυρίζει

κι ο ιδρώτας από το σώμα μου

θα εξατμίζεται γυρεύοντας

την σωτηρία.

Η ζωή που ονειρεύομαι

θα είναι ένα ήσυχο πορνείο

στα απόκρυφα του κόσμου

με πελάτες ανικανοποίητους

που με τα ακροδάχτυλά τους

του καιρού μου θα χρωματίζουνε

χαρούμενα κελιά.

Η ζωή που ονειρεύομαι

σύννεφο θα είναι τρομαγμένο

που βίαια θα ξεσκίζεται

από αδιάκριτα φώτα

μα σαν θα κατεβαίνει στη Γη

ομίχλη θα γίνεται για να μην

ντρέπεται ο ουρανός.

Η ζωή που ονειρεύομαι

από σιωπή θα είναι ποτισμένη

ένοχη και όμως ήρεμη

που με λόγια θα κερνάει

της ευτυχίας τα ποτά

σε ένα θέατρο σκοτεινό

αλλά δικό μου.

Η ζωή που ονειρεύομαι

δεν θα έχει ρόδες αλλά ούτε

και γυρίσματα, παρά μόνο

μια μεγάλη κατηφόρα σαν

την γέφυρα την καταποντισμένη

ανάμεσα στους μαύρους κόσμους

των θεών.

Η ζωή που ονειρεύομαι

από δάκρυα θα έχει στερέψει

τα όνειρα μου θα καταδικάσει

και στης καρδιάς τα ποτάμια

σαν παραζαλισμένη ψυχή

ολόγυμνη θα κολυμπάει

δίχως καμιά ανάσα.

Η ζωή που ονειρεύομαι

μία υποχρέωση θα έχει

της σκέψης μου ν’ ακολουθήσει

τις αδυσώπητες τις διαταγές

και με λαγνεία να φέρει πίσω

τους ανέμους που μυρίζουν σαν

λουλούδια της χαράς.

Η ζωή που ονειρεύομαι

σαν σύμπτωση σατανική

θα βουλιάξει στου παραδείσου

τα απογεύματα και θα δραπετεύσει

θησαυρούς κουβαλώντας

σε καράβια μπαταρισμένα

πειρατικά, καταδικασμένα.

Η ζωή που ονειρεύομαι

δεν θα έχει δράκους και πριγκίπισσες

σε κάστρα μαγεμένα με έπαθλο

το βασίλειο της απέραντης πλήξης

παρά θα έχει μονάχα λίγους

αίλουρους σε θέση μάχης

περιμένοντας πίσω από βαλλίστρες.

Η ζωή που ονειρεύομαι

φωτιές θα δανείζει στ’ άστρα

δίνοντάς τους νόημα

για να υπάρχουν και να τα κοιτάνε

οι άλλοι που με αυτά θα φαντάζονται

πως μπορούν να γεμίσουν

τα απύθμενα πηγάδια των κενών τους.

Η ζωή που ονειρεύομαι

ούτε όνειρο δεν θα γίνει

θα χαθεί στα σκοτάδια του μυαλού

πίσω από βλέψεις κοντόφθαλμες

και θα αυτοκτονήσει πριν γεννηθεί

δίπλα στις πηγές που συντηρούν

την κοιλάδα του θανάτου.

Η ζωή που σπατάλησα

θέλω να πάψει να υπάρχει

ας ξεριζωθεί από το μυαλό μου

μήπως και μπορέσω κάποτε

να νιώσω ότι φτάνω κοντά

στη ζωή που πραγματικά

να ονειρευτώ δεν τόλμησα.

Όνειρο θα μείνει μυστικό

τις αποφάσεις μου να βασανίζει

ακυρώνοντάς με τελικά

για όσα σκοπίμως παράβλεψα

βολεμένος καλά στο σήμερα

η ζωή που ονειρεύομαι.

19/05/14

Ευτυχώς

Δεν ξέρεις που να στρέψεις την οργή σου. Κραυγές καταπίνεις. Θέλεις τον κόσμο να καταστρέψεις. Να τον εξαφανίσεις. Πάνω σου ξεσπάς. Ματώνεις την ψυχή σου και δάκρυα χωρίς να θέλεις δραπετεύουν από τα μάτια. Πόσος καιρός τώρα έφυγε που αιωρείσαι δίχως δίχτυ προστασίας; Φοβάσαι και να δεις την αλήθεια στην ολότητά της. Τις παρωπίδες γερά κρατάς μην πέσουν κατά λάθος και τρομάξεις.

Ξυπνάς σε μια ζάλη παρατεταμένη. Δίχως νόημα οι κινήσεις σου κανένα. Γυρεύεις γαλήνη και ηρεμία πάνω σε δύο αργές ρόδες. Λίγη βότκα στα κλεφτά, πριν προλάβεις να σε επιπλήξεις. Μπρος στην εκκλησιά σαν δαίμονας αγκαλιάζεις τις ορμές σου. Το ποδήλατο συγκρούεται στο καμπαναριό κι εσύ από το έδαφος ψάχνεις στα ουράνια κάτι που να φέρνει στο θεό. Στην κατάμαυρη ψυχή σου καταλήγεις να πιστέψεις δίχως στάλα θαύματος.

Δεν έχεις λεφτά ούτε για τσιγάρα. Τα έσοδα μήνες έχουνε σκαλώσει. Κάποιος άγγελος έκλεισε την κάνουλα και στις ελληνικές καλένδες η πηγή περιμένει να αναγεννηθεί. Κλείστηκες κι εσύ στο εγώ σου, ακόμη πιο σφιχτά. Μάταια φίλοι προσπαθούν να σε καθησυχάσουν. Ούτε σωτηρία δεν γυρεύεις. Σε ένα τέρμα ελπίζεις, σε ένα γύρισμα της τύχης, σε ένα όρισμα του πεπρωμένου. Μια συνάντηση περιμένεις.

Τελευταία βόλτα με το ποδήλατο. Μια φρικτή διαδρομή που ισορροπεί μεταξύ επιθυμητού και αναγκαίου. Το μαγαζί που θα το «σκοτώσεις» ορθώνεται σαν πύλη της κολάσεως μπροστά σου. 30 € υπόθεση. Κάτι μέσα σου ράγισε. Νιώθεις σαν να ξερίζωσες την ψυχή σου. Τίποτα δεν μοιάζει όπως πριν. Ο αέρας έγινε αποπνικτικός. Τα φώτα θαμπά. Ο κόσμος σατανικός. Κάθεσαι σε ένα παγκάκι και γυρεύεις τον θεό.

Ευτυχώς που γεννήθηκες φτωχός. Έτσι είσαι σε θέση να εκτιμήσεις τα απλά πράγματα στη ζωή. Να νιώσεις την αμέτρητη χαρά στο να μοιράζεσαι πράγματα. Να γίνεις μέλος μιας ομάδας επιβίωσης. Να χτίσεις αληθινές σχέσεις με τους γύρω σου. Να εκτιμάς και να νοιάζεσαι για την ανθρώπινη ύπαρξη. Φτωχός έμαθες να είσαι άνθρωπος. Τι κι αν δεν μπορείς να κάνεις μια δωρεά σε αυτούς που το έχουνε ανάγκη.

Προνόησε ο θεός. Και γεννήθηκες απένταρος. Ταπεινός να μπορέσεις να βγεις από τον λαβύρινθο του παραδείσου. Όχι με λεφτά για να πατήσεις επί πτωμάτων για να καταφέρεις να αυξήσεις τα πλούτη σου. Όχι με λεφτά για να αποδεχτείς αυτά ως θεό σου. Ο θεός σου είναι ένας και ξέρει τι κάνει. Δεν θα σε αφήσει έτσι εσένα, το τέκνο του. Θα ήτανε άδικο άλλωστε. Έχει ο θεός. Κάτι θα γίνει, κάτι θα βγει.

Ευτυχώς που γεννήθηκες φτωχός. Τι ειρωνεία! Αυτή ήταν η τελευταία σκέψη σου πριν σηκωθείς από το παγκάκι και ανέβεις στην ταράτσα του σπιτιού σου...

Απλά επιστήμη: Δίοδος Εκπομπής Φωτός (LED)

Οι λάμπες τεχνολογίας LED (Light Emitting Diode) είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει ο άνθρωπος σήμερα στον τομέα του φωτισμού. Κατά πολύ χαμηλότερης κατανάλωσης από τις αντίστοιχες πυρακτώσεως (οι οποίες σταδιακά παύουν να παράγονται και μπαίνουν στο χρονοντούλαπο των μην χρήσιμων -πλέον- εφευρέσεων για το ευρύ κοινό), και με πιο «ζωντανό» χρώμα από τις φθορίου, οι λάμπες LED είναι ...must στο σπίτι, στο μαγαζί, στο αυτοκίνητο. Επιπλέον, οι ταινίες LED είναι αυτό που χρειάζεστε, αν επιθυμείτε κρυφό φωτισμό για τη δημιουργία ρομαντικής ατμόσφαιρας!

Για να κατανοήσουμε όμως πώς μία LED εκπέμπει φως, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι το φως είναι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, αποτελούμενο από φωτόνια, με κάποια χαρακτηριστικά.

Μία LED λοιπόν, αποτελείται από δύο περιοχές, ημιαγωγού στοιχείου, οι οποίες εφάπτονται, με τη μία φορτισμένη θετικά και την άλλη αρνητικά. Όταν εφαρμοστεί κάποια ελάχιστη τάση στα άκρα αυτών των περιοχών, ανοίγει μία Δίοδος από την οποία περνάνε ηλεκτρόνια πηγαίνοντας (κατά την συμβατική φορά του ρεύματος) από την θετική στην αρνητική περιοχή.

Η αρνητική περιοχή όμως, απαιτεί διαφορετικά ενεργειακά ποσά από αυτά που είχαν τα ηλεκτρόνια στην θετική περιοχή. Έτσι προκύπτει ένα ενεργειακό χάσμα, ένα πλεόνασμα ενέργειας το οποίο ελευθερώνεται από την δίοδο υπό την μορφή φωτονίων.

Δηλαδή, μόλις μία LED πάρει τάση, θα ξεκινήσει ένα ταξίδι για τα ηλεκτρόνια της θετικής περιοχής με προορισμό την αρνητική. Στην αρνητική θα προκύψει μια ενεργειακή διαφορά από τα ηλεκτρόνια, η οποία θα αποδοθεί με την μορφή φωτονίων. Το χρώμα του φωτός τώρα που θα εκπέμπει η LED έχει άμεση σχέση με το μέγεθος του ενεργειακού χάσματος.

Βεβαίως υπάρχουν και LED που το ενεργειακό τους χάσμα είναι τέτοιο ώστε να εκπέμπουν υπέρυθρη (IR) ακτινοβολία, μη ορατή από το ανθρώπινο μάτι! Κι αν θέλετε απόδειξη επ’ αυτού, ανοίξτε την κάμερα του κινητού σας, πιάστε το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης στα χέρια σας, κρατήστε πατημένο κάποιο πλήκτρο και κοιτάξτε την LED μέσω της κάμερας... 

ΠΡΟΣΟΧΗ: είναι αόρατη ακτινοβολία, αλλά όχι μη υπαρκτή! ΜΗ κοιτάτε από κοντά και επίμονα με γυμνό μάτι για να δείτε το φως – ΔΕΝ υπάρχει τέτοια περίπτωση και ενδεχομένως να προκαλέσετε προβλήματα στα μάτια σας!!

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο φωτισμός LED δεν ενδείκνυται κατά τη διάρκεια του διαβάσματος.

Πηγή

Τοιχογραφίες

Καλή τύχη...

Τα κορδόνια

«Ήτανε ένα ζεστό και περιέργως ήσυχο μεσημέρι του Νοεμβρίου...»

-Τι χαζός τρόπος για να ξεκινήσει κάποιος μια ιστορία! Γιατί δεν μπαίνεις κατευθείαν στο θέμα;

-Καλά, καλά.

«Εκείνος έδεσε πρόχειρα τα κορδόνια των παπουτσιών του. Χτένισε δεξιά την χωρίστρα του έτσι όπως είχε μάθει από την μάνα του. Συλλογίστηκε τον ωραίο καιρό, τι κι αν το φθινόπωρο τελείωνε.»

-Γιατί δεν αφήνουμε τις σάλτσες; Ποια είναι η ιστορία;

-Κάθε ιστορία δένει καλύτερα όταν γνωρίζεις τις απαραίτητες λεπτομέρειες. Αυτό που αποκομίζεις προκύπτει κυρίως από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και όχι από αυτό κάθε αυτό το θέμα της ιστορίας! Λοιπόν...

«Καβάλησε το μηχανάκι του χωρίς να φοράει κράνος και έφυγε για μια μεγάλη βόλτα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να μην εκμεταλλευτεί τον ωραίο καιρό, αφού τις προηγούμενες μέρες όλο φυσούσε κι έβρεχε. Όσα περισσότερα χιλιόμετρα έκανε τόσο πιο χαρούμενος αισθανόταν. Σαν να ήταν η ψυχοθεραπεία του το να ισορροπεί σε δυο τροχούς! Προσπερνούσε πεζούς και οχήματα. Κτήρια και τοπία. Ευφορία τον είχε πλημμυρίσει. Αλλά δεν ήξερε τι θα επακολουθούσε.»

-Τι θα ακολουθούσε;

-...

«Δροσερός αέρας φυσούσε το πρόσωπό του. Κι εκείνος απολάμβανε την κάθε στιγμή. Μέχρι που πρόσεξε ένα κόκκινο λαμπάκι στο καντράν. Η βενζίνη τελείωνε. Για πόσο να είχε οδηγήσει; Η αίσθηση του χρόνου είχε χαθεί. Τότε συνειδητοποίησε ότι διψούσε.»

-Τι πρωτότυπο... Κι έμεινε στην ερημιά να πεθάνει από την δίψα ή να τον φάνε οι λύκοι, επειδή απόλαυσε μερικές στιγμές στη ζωή του; Έλεος!

-Έχε υπομονή και μη με ξαναδιακόψεις σε παρακαλώ, αν θέλεις να ολοκληρώσω την ιστορία κόρη μου.

«Σταμάτησε στο πρώτο βενζινάδικο που βρήκε. Η ώρα ήταν προχωρημένη. Ο ουρανός φορούσε τα αστέρια του. Κι εκείνος μπήκε στο διπλανό παντοπωλείο για ένα μπουκάλι νερό. Κατευθύνθηκε προς το ψυγείο που ήταν πίσω από έναν πάγκο. Μέσα στο κατάστημα υπήρχαν άλλα δύο άτομα εκτός από τον μαγαζάτορα. Πριν ανοίξει να πάρει το νερό είδε ότι είχαν λυθεί τα κορδόνια του, και έσκυψε να τα δέσει. Καθώς τα έδενε άκουσε φασαρία από την μεριά της πόρτας. Στην αρχή δεν έδωσε σημασία αλλά όταν η ένταση αυξήθηκε αισθητά πετάχτηκε όρθιος για να δει τι συμβαίνει. Και τότε κάποιος τον πυροβόλησε. Τα μάτια του συνάντησαν αυτά του τρομαγμένου ληστή. Κι ο ίδιος το τελευταίο πράγμα που ένιωσε ήταν ένα κενό στα σωθικά του. Έπεσε νεκρός στο δάπεδο. Τέλος.»

-Παραμύθι το λες εσύ αυτό ρε μπαμπά;

-Όχι. Αλλά αυτή είναι η ζωή. Τώρα γρήγορα για ύπνο.

Τίποτα το Χρυσό δεν κρύβει η Αυγή

Αν είσαι από εκείνους που ψήφισαν και ψηφίζουν φασίστες, είσαι εσύ ο ίδιος φασίστας και μάλλον δεν χρειάζεται να διαβάσεις τα παρακάτω. Είσαι εσύ ο ίδιος που στην Αμερική θα έδερνες τους μαύρους, που στην Γερμανία θα κυνηγούσες Εβραίους, που στην Ουγκάντα θα σκότωνες ομοφυλόφιλους, όχι από κάποια ανωτερότητα του εσωτερικού σου κόσμου αλλά από το μίσος σου για το εκ φύσεως διαφορετικό. Μίσος που άφησες να θρέψει την ψυχή σου.

Αν πάλι νομίζεις ότι με την Χρυσή Αυγή θα «τιμωρήσεις» κάποιους, λησμόνησες ότι δεν πρόκειται για τηλεπαιχνίδι! Δεν είναι τηλεοπτικό σόου για να διώξεις αυτόν που δεν σου αρέσει. Ξέχασες πως οφείλεις να ψηφίσεις εκείνους που θεωρείς ότι μπορούν να σου προσφέρουν κάτι καλύτερο.

Αν πάλι είσαι από εκείνους που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ο φασισμός παίρνει τέτοια ποσοστά στην Ελλάδα ας σκεφτείς σε ποιες περιοχές τα παίρνει... Η ιδεολογία τους θα έπρεπε να είναι πιο «προσιτή» σε ακριτικές περιοχές, στα σύνορα. Και όμως στην Αθήνα στηρίζονται. Αυτοί κάνανε ένα βήμα περισσότερο. Δεν ποντάρανε σε τεχνικές πολώσεις, ούτε στον φόβο. Μόνο στο μίσος. Στο μίσος μας για ό,τι δεν μας μοιάζει.

Όλοι έχουμε έναν φασίστα μέσα μας και πρέπει να τον θάψουμε στο βούρκο που θέλει να μας ρίξει. Διότι στο τέλος ο φασισμός στρέφεται κατά του ίδιου του εαυτού μας!

Πόσες ανατολές να έχεις δει; Πόσα ηλιοβασιλέματα; Βρήκες την θλίψη, την απογοήτευση, τα δάκρυα; Ένιωσες την ελπίδα να φουντώνει μέσα σου, να πεισμώνεις; Αφουγκράστηκες ποτέ την ήρεμη δύναμη του ανέμου; Τίποτα το χρυσό. Τίποτα το ένδοξο. Μόνο μια ζωή για να επιβιώσεις.

Κι εσύ νομίζεις...

Απλά επιστήμη: Ολοκληρωμένα κυκλώματα

Βρίσκονται παντού. Τα τροφοδοτούμε με την κατάλληλη ενέργεια και αυτά ζωντανεύουν διευκολύνοντας την δικιά μας ζωή. Από το ρολόι στο χέρι μας μέχρι τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ενός πυρηνικού ινστιτούτου, και από την τηλεόραση του υπνοδωματίου μέχρι τους δορυφόρους της NASA, η ανθρωπότητα έχει βασιστεί στα Ολοκληρωμένα Κυκλώματα, ή εν συντομία Chips.

Στις μέρες μας λοιπόν, τα «τσιπάκια» καταλαμβάνουν όλο και μικρότερο όγκο σε μέγεθος, αυξάνουν τρομακτικά όμως τις δυνατότητές τους αλλά και την ισχυρή θέση τους ως αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ποικίλουν σε σχήμα και μορφή, παράγονται μαζικότατα σε αναπτυσσόμενες χώρες, εξελίσσονται στα πιο σύγχρονα ερευνητικά κέντρα του πλανήτη, αλλά στην πραγματικότητα τί είναι ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα;

Τα τσιπάκια είναι ενώσεις ημιαγωγών στοιχείων, κατά βάσει του πυριτίου (Si) το οποίο αφθονεί στη φύση. Ο άνθρωπος παίρνει το πυρίτιο κυρίως μετά από κατάλληλη επεξεργασία της άμμου. Στην πράξη δηλαδή, η πρώτη τους ύλη είναι πρακτικά ανεξάντλητη. Με αυτές τις ενώσεις πυριτίου σχηματίζονται εκατομμύρια transistors, τα οποία με τη σειρά τους σχηματίζουν ψηφιακές πύλες, οι οποίες με την σειρά τους συντελούν στην λειτουργία του ολοκληρωμένου κυκλώματος. Τα transistors ουσιαστικά έδωσαν το έναυσμα της δημιουργίας ολόκληρου του ψηφιακού μας κόσμου όπως τον ξέρουμε σήμερα.

Επομένως, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε κάποια παραλία αναλογιστείτε πόσα εν δυνάμει τσιπάκια έχετε γύρω σας! Τέλος, πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο όρος «τσιπάκι» περιλαμβάνει από τον επεξεργαστή ενός πανίσχυρου υπολογιστικού συστήματος, μέχρι το ολοκληρωμένο που αναβοσβήνει ένα φακό.

Τοιχογραφίες

Αρχίσαμε...

http://www.kartoen.be

Απλά επιστήμη: Ηλεκτρονικός υπολογιστής

Όλοι μιλούν για την επιστήμη και την τεχνολογία αλλά ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν με απλά λόγια τις βασικές αρχές που διέπουν αυτόν τον υπέροχο κόσμο της εξέλιξης! Για παράδειγμα, τί είναι και πώς λειτουργούν οι λάμπες led, πώς με τα φωτοβολταϊκά μετατρέπουμε τον Ήλιο σε ρεύμα, τι είναι οι LCD οθόνες, τι κάνει ο φορτιστής ενός κινητού τηλεφώνου και πόσα άλλα. Στη σειρά δημοσιεύσεων που θα ακολουθήσουν με τίτλο «απλά επιστήμη» δεν θα φωτίζεται η πραγματικότητα στην ολότητά της, παρά μόνο μία απλοποίηση αυτής. Το πρώτο θέμα δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από τον ίδιο τον ηλεκτρονικό υπολογιστή!

Ηλεκτρονικός Υπολογιστής

Την τελευταία εικοσαετία οι ψηφιακοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές ξεπέρασαν κάθε προσδοκία ως προς τα χαρακτηριστικά τους, τις επιδόσεις τους αλλά και τις πωλήσεις τους. Άλλος υπολογιστής στη δουλειά, άλλος στο σπίτι, άλλος για το παιδί, άλλος για τον φοιτητή. Ένα laptop με λίγο από όλα, και πλέον πρόσφατα έγινε μια τεχνολογική στροφή σε ισχυρά smartphones και tablets τα οποία αποτελούν χρήσιμα αξεσουάρ που προσφέρουν πληθώρα πληροφοριών και υπηρεσιών στους χρήστες τους.

Στην ερώτηση «τι κάνει ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής», κάποιοι θα υποστηρίξουν πως παίζει παιχνίδια με καταπληκτικά γραφικά εφέ. Άλλοι πως τους βοηθάει στη δουλειά τους με εφαρμογές: επεξεργασίας κειμένου, λογιστικών φύλλων, παρουσιάσεων, και άλλες. Κάποιοι άλλοι θα πουν πως κρατάει βάσεις δεδομένων με σημαντικές πληροφορίες. Άλλοι ίσως λίγο πιο μυημένοι θεωρούν ότι ο υπολογιστής «τρέχει» σύμφωνα με τις εντολές ενός λειτουργικού συστήματος, ενός κώδικα, ενός προγράμματος.

Η απάντηση ωστόσο είναι πως ένας υπολογιστής, αυτό το υψηλής τεχνολογίας χαζοκούτι, στην πραγματικότητα δεν είναι σε θέση να κάνει τίποτα περισσότερο πέρα από μόνο δύο απλά πράγματα. Σύγκριση και πρόσθεση! Όσο απίστευτο και αν σας ακούγεται ό,τι κάνει ο υπολογιστής σας το κάνει επειδή μπορεί με τρομερή ταχύτητα να συγκρίνει ή και να προσθέτει αριθμούς του δυαδικού συστήματος. Επομένως είτε βρίσκεστε στο Διαδίκτυο, είτε εκτυπώνετε ένα κείμενο, ο υπολογιστής σας δεν κάνει τίποτα άλλο από το να συγκρίνει ή να προσθέτει αμέτρητες σειρές με 0 και 1.

Αυτές είναι οι δύο βασικές αρχές που διέπουν τόσο το «έξυπνο» κινητό σας, όσο και τα υπολογιστικά συστήματα των διαστημικών αποστολών! Αν λοιπόν αναρωτιέστε τι κάνει έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή τόσο ξεχωριστό, είναι μονάχα η ασύλληπτη, για τα ανθρώπινα αντανακλαστικά, ταχύτητα του!

Τοιχογραφίες

Αδιέξοδο

Πώς να διεκδικήσεις αυτό που δικαιωματικά πιστεύεις ότι σου ανήκει; Κάτι καίει την ψυχή σου. Η αυτογνωσία όμως δεν σού αρκεί. Οι άνθρωποι πιστεύεις πως χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που νοιάζονται να γίνουν καλύτεροι και σε εκείνους που δεν μπορούν να γίνουν καλύτεροι. Ελάχιστη σημασία έχει το ποια είναι η πραγματικότητα αφού ο καθένας δημιουργεί και εγκλωβίζεται στη δικιά του. Ο συμβιβασμός αργά ή γρήγορα θα τους κερδίζει όλους.

Σε καίει η ανάγκη για επικοινωνία. Για έκφραση. Για συναίσθημα. Τόσα ανοιχτά μέτωπα και δεν έχεις διάθεση να κλείσεις κανένα. Κάθεσαι και καπνίζεις, λες και ρουφάς την ίδια τη ζωή. Λες και ο καπνός είναι το γιατρικό στην ψυχή σου. Θέλησες να πέσεις στην εξάρτηση. Δεν ξέρεις τι άλλο να κάνεις. Στέρεψες από ιδέες και τα όπλα που σου δώσανε αποδείχτηκαν τελικά τόσο φθηνά. Δεν ήσουν προετοιμασμένος για τίποτα. Για τίποτα. Μάταια στον θεό απευθύνεσαι δίχως να πιστεύεις.

Τον εαυτό σου δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις. Τόσες τύψεις καλλιεργείς μέσα σου. Και ο χρόνος βασανιστικά να περνάει. Μα όταν θα κοντεύει να σου τελειώσει, είσαι σίγουρος, θα μετανιώσεις για τις κοσμοθεωρίες σου. Για συναισθήματα που έπνιξες στο σκοτάδι. Για τις καταστάσεις που άφησες να σε οδηγήσουν στο τίποτα. Για την ίδια τη ζωή σου που ποτέ δεν την οδήγησες εκεί που εσύ ήθελες. Στο μαξιλάρι πέφτεις να βρεις γαλήνη. Στο μπαλκόνι ελπίδα. Σωτηρία δεν υπάρχει.

Μουσικές περνάνε από το μυαλό σου. Τραγούδια και γεύσεις εποχών που ποτέ δεν έζησες. Αν οι θυσίες δεν κοστίσουν, θυσίες δεν είναι. Κι εσύ ποτέ σου δεν κατάλαβες τι ακριβώς είναι αυτό που πανάκριβα ξεπληρώνεις. Μάλλον τίποτα περισσότερο από την φυλακή που έχτισες για σένα. Αδιέξοδο ξανά. Το περίστροφο σφιχτά κρατάς. Σαν να φοβάσαι ότι θα σου φύγει. Μα πού να πάει; Ο παράδεισος κλειστός. Λυπάσαι που ξέρεις ότι όλα θα γίνουν όπως φοβάσαι. Η αυτογνωσία ποτέ της δεν αρκεί.

Δεν κάνεις τίποτα. Ο συμβιβασμός σε έχει κερδίσει. Μια μελαγχολία στο βλέμμα. Μια απάθεια στη φωνή. Μια απελπισία στη σκέψη. Μια μαυρίλα στο μέλλον. Πανηγυρικά χάθηκαν οι μάχες. Τη ζωή τώρα θες να πιάσεις, με τα χέρια που έκοψες εσύ ο ίδιος. Περιμένεις. Περιμένεις. Ούτε ένας. Κάπου κρύφτηκαν οι λόγοι. Οι αφορμές. Οι αιτίες. Κάπου ξεχάστηκαν τα κίνητρα. Η θέληση. Το πείσμα. Η ξεροκεφαλιά σου την ψωροπερηφάνια σου συναγωνίζεται. Μονόδρομος ξανά και πίσω πώς να γυρίσεις...

Plan Z

Κάθε μήνα, κάθε μέρα, κάθε ώρα γράφεται αυτό που σε λίγες δεκάδες χρόνια ο κόσμος θα το αποκαλεί Ιστορία. Οι οριακές στιγμές και καταστάσεις είναι αυτές που δρομολογούν βίαια γεγονότα. Και ασφαλώς οι Ευρωπαίοι εφόσον τους δόθηκε ο χρόνος, ετοιμάστηκαν για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Αφού η πολιτική ηγεσία που μας έβαλε στον περιβόητο μηχανισμό στήριξης, η τελευταία αυτοδύναμη κυβέρνηση των ημερών μας στην Ελλάδα, παρέδωσε «γη και ύδωρ» προς κάθε αξιωματούχο...

Ουδείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το ελληνικό κράτος είχε και συνεχίζει να έχει αγκυλώσεις. Σοβαρά προβλήματα, δυσλειτουργίες και στρεβλώσεις που μόνο αρωγός δεν στέκονται στους πολίτες του. Ωστόσο αυτή η τρομακτική ισοπέδωση της κοινωνίας, η απαξίωση της πολιτικής, και κυρίως η στέρηση ονείρων από τους νέους, δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα θετικό στη χώρα.

Την ώρα που σε βυθίζουν για να σε πνίξουν ή παίρνεις όσους περισσότερους μπορείς μαζί σου, ή αυτοί θα γελάνε με την κατάντια σου. Και το κακό δεν είναι ότι σχεδόν πνιγήκαμε άνευ όρων, αλλά τώρα που ανασαίνουμε βιαστικά μήπως και βρούμε σταθερή αναπνοή, μήπως και ξαναβρούμε μέσα κάτι από ζωή, πάλι είμαστε σε θέση να κάνουμε ακριβώς τα ίδια λάθη. Μυαλό δεν βάλαμε, δεν σκεφτήκαμε, δεν καταλάβαμε. Δεν διορθώσαμε τίποτα! Ούτε οι πολίτες, ούτε οι πολιτικοί... Αυτοί είμαστε.

άρθρο

Τοιχογραφίες