Τη
μούσα μου στο πλήθος είδα
ένα μαύρο φορούσε νυφικό
είπε «άντε απ’ το πλοίο πήδα
χαζέ μην γυρεύεις προορισμό».
Τη ψυχή μου τρύπησε με νύχια
σφιχτά με κρατούσε απ’ το λαιμό
«σαν ζώο ξαναμμένο αλύχτα
ρε κάνε με πολύ να σε μισώ».
Και μπήκε στης πένας μου τη μοίρα
μαύρο αίμα να στάζει στο κενό
τη μοναξιά απ’ τον κόσμο πήρα
μια θλίψη που αντέχει ουρανό.
Τη μούσα μου στο δρόμο βρήκα
αχ, κατάμαυρο έφερε σταυρό
αυτιά δύο τεντωμένα είχα
μα βιαστικά προσπέρασε, θεριό.
30/03/17
