Ευτυχώς

Δεν ξέρεις που να στρέψεις την οργή σου. Κραυγές καταπίνεις. Θέλεις τον κόσμο να καταστρέψεις. Να τον εξαφανίσεις. Πάνω σου ξεσπάς. Ματώνεις την ψυχή σου και δάκρυα χωρίς να θέλεις δραπετεύουν από τα μάτια. Πόσος καιρός τώρα έφυγε που αιωρείσαι δίχως δίχτυ προστασίας; Φοβάσαι και να δεις την αλήθεια στην ολότητά της. Τις παρωπίδες γερά κρατάς μην πέσουν κατά λάθος και τρομάξεις.

Ξυπνάς σε μια ζάλη παρατεταμένη. Δίχως νόημα οι κινήσεις σου κανένα. Γυρεύεις γαλήνη και ηρεμία πάνω σε δύο αργές ρόδες. Λίγη βότκα στα κλεφτά, πριν προλάβεις να σε επιπλήξεις. Μπρος στην εκκλησιά σαν δαίμονας αγκαλιάζεις τις ορμές σου. Το ποδήλατο συγκρούεται στο καμπαναριό κι εσύ από το έδαφος ψάχνεις στα ουράνια κάτι που να φέρνει στο θεό. Στην κατάμαυρη ψυχή σου καταλήγεις να πιστέψεις δίχως στάλα θαύματος.

Δεν έχεις λεφτά ούτε για τσιγάρα. Τα έσοδα μήνες έχουνε σκαλώσει. Κάποιος άγγελος έκλεισε την κάνουλα και στις ελληνικές καλένδες η πηγή περιμένει να αναγεννηθεί. Κλείστηκες κι εσύ στο εγώ σου, ακόμη πιο σφιχτά. Μάταια φίλοι προσπαθούν να σε καθησυχάσουν. Ούτε σωτηρία δεν γυρεύεις. Σε ένα τέρμα ελπίζεις, σε ένα γύρισμα της τύχης, σε ένα όρισμα του πεπρωμένου. Μια συνάντηση περιμένεις.

Τελευταία βόλτα με το ποδήλατο. Μια φρικτή διαδρομή που ισορροπεί μεταξύ επιθυμητού και αναγκαίου. Το μαγαζί που θα το «σκοτώσεις» ορθώνεται σαν πύλη της κολάσεως μπροστά σου. 30 € υπόθεση. Κάτι μέσα σου ράγισε. Νιώθεις σαν να ξερίζωσες την ψυχή σου. Τίποτα δεν μοιάζει όπως πριν. Ο αέρας έγινε αποπνικτικός. Τα φώτα θαμπά. Ο κόσμος σατανικός. Κάθεσαι σε ένα παγκάκι και γυρεύεις τον θεό.

Ευτυχώς που γεννήθηκες φτωχός. Έτσι είσαι σε θέση να εκτιμήσεις τα απλά πράγματα στη ζωή. Να νιώσεις την αμέτρητη χαρά στο να μοιράζεσαι πράγματα. Να γίνεις μέλος μιας ομάδας επιβίωσης. Να χτίσεις αληθινές σχέσεις με τους γύρω σου. Να εκτιμάς και να νοιάζεσαι για την ανθρώπινη ύπαρξη. Φτωχός έμαθες να είσαι άνθρωπος. Τι κι αν δεν μπορείς να κάνεις μια δωρεά σε αυτούς που το έχουνε ανάγκη.

Προνόησε ο θεός. Και γεννήθηκες απένταρος. Ταπεινός να μπορέσεις να βγεις από τον λαβύρινθο του παραδείσου. Όχι με λεφτά για να πατήσεις επί πτωμάτων για να καταφέρεις να αυξήσεις τα πλούτη σου. Όχι με λεφτά για να αποδεχτείς αυτά ως θεό σου. Ο θεός σου είναι ένας και ξέρει τι κάνει. Δεν θα σε αφήσει έτσι εσένα, το τέκνο του. Θα ήτανε άδικο άλλωστε. Έχει ο θεός. Κάτι θα γίνει, κάτι θα βγει.

Ευτυχώς που γεννήθηκες φτωχός. Τι ειρωνεία! Αυτή ήταν η τελευταία σκέψη σου πριν σηκωθείς από το παγκάκι και ανέβεις στην ταράτσα του σπιτιού σου...