Αδιέξοδο

Πώς να διεκδικήσεις αυτό που δικαιωματικά πιστεύεις ότι σου ανήκει; Κάτι καίει την ψυχή σου. Η αυτογνωσία όμως δεν σού αρκεί. Οι άνθρωποι πιστεύεις πως χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που νοιάζονται να γίνουν καλύτεροι και σε εκείνους που δεν μπορούν να γίνουν καλύτεροι. Ελάχιστη σημασία έχει το ποια είναι η πραγματικότητα αφού ο καθένας δημιουργεί και εγκλωβίζεται στη δικιά του. Ο συμβιβασμός αργά ή γρήγορα θα τους κερδίζει όλους.

Σε καίει η ανάγκη για επικοινωνία. Για έκφραση. Για συναίσθημα. Τόσα ανοιχτά μέτωπα και δεν έχεις διάθεση να κλείσεις κανένα. Κάθεσαι και καπνίζεις, λες και ρουφάς την ίδια τη ζωή. Λες και ο καπνός είναι το γιατρικό στην ψυχή σου. Θέλησες να πέσεις στην εξάρτηση. Δεν ξέρεις τι άλλο να κάνεις. Στέρεψες από ιδέες και τα όπλα που σου δώσανε αποδείχτηκαν τελικά τόσο φθηνά. Δεν ήσουν προετοιμασμένος για τίποτα. Για τίποτα. Μάταια στον θεό απευθύνεσαι δίχως να πιστεύεις.

Τον εαυτό σου δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις. Τόσες τύψεις καλλιεργείς μέσα σου. Και ο χρόνος βασανιστικά να περνάει. Μα όταν θα κοντεύει να σου τελειώσει, είσαι σίγουρος, θα μετανιώσεις για τις κοσμοθεωρίες σου. Για συναισθήματα που έπνιξες στο σκοτάδι. Για τις καταστάσεις που άφησες να σε οδηγήσουν στο τίποτα. Για την ίδια τη ζωή σου που ποτέ δεν την οδήγησες εκεί που εσύ ήθελες. Στο μαξιλάρι πέφτεις να βρεις γαλήνη. Στο μπαλκόνι ελπίδα. Σωτηρία δεν υπάρχει.

Μουσικές περνάνε από το μυαλό σου. Τραγούδια και γεύσεις εποχών που ποτέ δεν έζησες. Αν οι θυσίες δεν κοστίσουν, θυσίες δεν είναι. Κι εσύ ποτέ σου δεν κατάλαβες τι ακριβώς είναι αυτό που πανάκριβα ξεπληρώνεις. Μάλλον τίποτα περισσότερο από την φυλακή που έχτισες για σένα. Αδιέξοδο ξανά. Το περίστροφο σφιχτά κρατάς. Σαν να φοβάσαι ότι θα σου φύγει. Μα πού να πάει; Ο παράδεισος κλειστός. Λυπάσαι που ξέρεις ότι όλα θα γίνουν όπως φοβάσαι. Η αυτογνωσία ποτέ της δεν αρκεί.

Δεν κάνεις τίποτα. Ο συμβιβασμός σε έχει κερδίσει. Μια μελαγχολία στο βλέμμα. Μια απάθεια στη φωνή. Μια απελπισία στη σκέψη. Μια μαυρίλα στο μέλλον. Πανηγυρικά χάθηκαν οι μάχες. Τη ζωή τώρα θες να πιάσεις, με τα χέρια που έκοψες εσύ ο ίδιος. Περιμένεις. Περιμένεις. Ούτε ένας. Κάπου κρύφτηκαν οι λόγοι. Οι αφορμές. Οι αιτίες. Κάπου ξεχάστηκαν τα κίνητρα. Η θέληση. Το πείσμα. Η ξεροκεφαλιά σου την ψωροπερηφάνια σου συναγωνίζεται. Μονόδρομος ξανά και πίσω πώς να γυρίσεις...