Όταν ένας γκέι αυτοκτονεί.

http://www.10percent.gr/periodiko/teyxos27/1422.html


Δεν θα μπω στην λογική να σχολιάσω πολλά πράγματα στο παραπάνω δημοσίευμα. Θέλω να σταθώ, στην ουσία. (αυτό που βλέπω εγώ ως ουσία)


Αν βγάλουμε από πάνω μας ότι οι άλλοι έχουν προσδώσει σε εμάς, τότε είμαστε ΟΛΟΙ άνθρωποι! Αν μείνουμε γυμνοί από χαρακτηρισμούς, αυτό που μένει τότε είναι μόνο το ανθρώπινο στοιχείο μας. Πέρα από έθνη, πέρα από φύλα, πέρα από θρησκείες, πέρα από οτιδήποτε έχει στόχο την αποβλάκωση, την ομαδοποίηση και τον διαχωρισμό, είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!


Αυτό δεν είχαν καταλάβει οι συγκεκριμένοι ‘γονείς’. Αν μπορούμε να τους αποκαλούμε έτσι. Και αναρωτιέμαι δύο πράγματα.
1. Αν (οι γονείς) ξέρανε τι θα συμβεί στο παιδί τους, θα άλλαζαν στάση απέναντί του;
2. Μία τέτοια πίεση είναι αρκετή για να σε οδηγήσει στην αυτοκτονία;
Αν το παιδί, είχε συνειδητοποιήσει και καταλάβει το τι είναι, νομίζω πως δεν πέθαινε. Βέβαια θα υπήρχε αναγκαίος λόγος να μην ξαναγυρίσει στην οικογένεια του!


Λίγο πολύ, όλοι γνωρίζουμε γκέι άτομα. (Ναι ασφαλώς και γνωρίζουμε!!) Είτε το ξέρουμε, είτε όχι. Είτε είμαστε σίγουροι, είτε το υποθέτουμε. Σύμφωνα με στατιστικές, ένας στους 10 είναι γκέι.


Με απλά μαθηματικά λοιπόν, ας κοιτάξετε γύρω σας, και να είστε σίγουροι πως γκέι άτομα (είτε σας το έχουν πει είτε όχι) θα ανήκουν στο περιβάλλον σας! Άτομα (άντρες ή γυναίκες) που ίσως δεν θα μπορούσατε να φανταστείτε. Και ακριβώς δεν θα μπορούσατε να το φανταστείτε γιατί οι γκέι είναι τόσο φυσιολογικοί όσο εσείς θέλετε να τους βλέπετε!


Η μόνη (100%) διαφορά τους από τους στρέιτ, είναι πως ερωτεύονται άτομα του ίδιου φύλου με το δικό τους... Δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ότι γουστάρει στο κρεβάτι του και στην ζωή του; Σε ποιον πρέπει να λογοδοτήσει;


Υ.Γ.
Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιοι από εσάς θεωρήσετε πως γράφω όλα τα παραπάνω, ως γκέι. Δεν με ενδιαφέρει να σας αποδείξω κάτι. Παραθέτω το κείμενο μου, για να σας προβληματίσω, και επιτέλους (!!) να μπορέσουν κάποια στιγμή οι γκέι να ζήσουν ως άνθρωποι ενός μη κατώτερου θεού...