Η ανάγκη του ανθρώπου να επιβιώσει δια της συντροφικότητας, είναι ένα ‘πρόβλημα’ ιδεατό ή πραγματικό;
Αισθήματα ευφορίας μας κατακλείουν σε κάθε μας σχέση.
Μα όταν αυτή τελειώσει, κάθε φορά μας δημιουργεί πρωτόγνωρους πόνους από την αρχή!
Η επιζήτηση αυτής της κατάστασης, είναι ένα κοινωνικό σύνδρομο, ή εσωτερική ανάγκη ολοκλήρωσης της οντότητάς μας;
Μήπως τελικά δεν είναι τίποτα από όλα αυτά;
Μήπως είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, πολύ ανώτερο για να μπορεί να αποδοθεί με λέξεις;
Βράδια μοναξιών από την μία. Αίσθημα ολοκλήρωσης από την άλλη.
Μπορεί κάποιο να υπερτερεί έναντι του άλλου;
Μπορεί κάποιος να ποθεί διαρκώς την μία κατάσταση από τις δύο;
Μπορεί να επιβιώσει, κολλημένος σε μία;
Μπορεί κάποιος να μην έχει βρεθεί και στις δύο καταστάσεις,και να λέει πως ξέρει την ζωή;
[...]
Ο Βασίλης Παπακωσταντίνου, «έχει ανάγκη», και μας το λέει:
http://www.youtube.com/watch?v=ZQalbzOY--Q
Λίζα,
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστώ πολύ που μου επισήμανες ένα λάθος μου.
Να 'σαι καλά!