Ζωή.

Το έργο που ακολουθεί είναι δικό μου.
Για αυτό θα αποφύγω τον σχολιασμό...


Τίτλος: Ζωή.
Γράφτηκε: 02-04/03/06.


<<
Μες στη βλακεία
μιας βλακώδης ζωής.
Μία πέτρα σου μιλάει,
σε κοιτάει, σε συγχωρεί
από όλες τις βλακείες
της βλακώδης ζωής σου!

Μες στην ανοησία
μιας ανόητης ζωής.
Ένα σύννεφο σε γελάει,
σε κοροϊδεύει, σε εξαπατεί
για όλες τις ανοησίες
της ανόητης ζωής σου!

Μες στη βαρεμάρα
μιας βαρετής ζωής.

Ένα φως σε επεξεργάζεται,
σε ακούει, σε θυμώνει
για όλη τη βαρεμάρα
της βαρετής ζωής σου!

Μες στη χυδαιότητα
μιας χυδαίας ζωής.
Μία ακτίνα σκότους σε επιζητεί,
σε ψάχνει, σε χειροκροτεί
για όλη τη χυδαιότητα
της χυδαίας ζωής σου!

Μες στην αδικία
μιας άδικής ζωής.

Ένα σφυρί σε βαράει,
σε φωνάζει, σε καταδικάζει
για όλη την αδικία
της άδικής ζωής σου!

Μες στο συντηρητισμό
μιας συντηρητικής ζωής.

Μία ηθική αξία σε εξευτελίζει,
σε πληγώνει, σε καταστρέφει
για όλο το συντηρητισμό
της συντηρητικής ζωής σου!

Μες στη ματαιοδοξία
μιας ματαιόδοξης ζωής.

Μία ελπίδα σου φωνάζει,
σε εκλιπαρεί, σε αναστατώνει
για όλη τη ματαιοδοξία
της ματαιόδοξης ζωής!

Μες στη κακοτυχία
μιας κακότυχης ζωής.

Μια ευκαιρία σου γνέφει,
σε χαιρετάει, σου γελάει
για όλη την κακοτυχία
της κακότυχης ζωής σου!

Μες στην απομόνωση
μιας απομονωμένης ζωής.

Μια παρέα σε περιμένει,
σε προσδοκεί, σε παρηγορεί
για όλη την απομόνωση
της απομονωμένης ζωής σου!

Μες στην ησυχία
μιας ήσυχης ζωής.

Ένας θόρυβος σε κολάζει,
σε διεγείρει, σε γλυκοκοιτάζει
για όλη την ησυχία
της ήσυχης ζωής σου!

Μες στη βαρβαρότητα
μιας βάρβαρης ζωής.

Ένα λουλούδι λυπάται,
στεναχωριέται και προσπαθεί
να ξεχάσει την βαρβαρότητα
της βάρβαρης ζωής σου!

Μες στην αιωνιότητα
μια αιώνιας ψυχής.

Ένας θνητός σε συγκινεί
και τον ζηλεύεις
για την θνητότητα
της θνητής ζωής του!

Μες στη ζωή σου.

Ένα λουλούδι, ένας θόρυβος,
μία παρέα, μια ευκαιρία,
μία ελπίδα, μία ηθική αξία,
ένα σφυρί, ένα φως, μία πέτρα,
ένα σύννεφο, ένας θνητός
προσπαθούν να σε αλλάξουν,
να σε καλυτερέψουν, να σε σώσουν.

Αλλά πάντα μια ακτίνα σκότους
θα σε κερδίζει!
>>