Η δική μου η αγάπη

Δυο στίχοι πλέον βιαστικοί

η δική μου η αλήθεια

που ζητάνε υπομονή

και γυρεύουνε βοήθεια.

Η δική μου η πληγή

αλάτι κουβαλάει

και γεμίζει την ψυχή

τα κόκκαλα τρυπάει.

Η δική μου η αγάπη

δύο στίχοι στο κενό

λίγο άχαρο μελάνι

και το βλέμμα σκοτεινό.

Η δική μου η ενοχή

της σιωπής μου ο αγώνας

και φεύγει τρέχει η ζωή

γνέφει κλαίει ο αιώνας.

Η δική μου η γιορτή

λίγες στιγμές κλεμμένες

είν’ η μάσκα μου μικρή

κι οι πίκρες κερασμένες.

31/08/14