«Γιατί»

Σκιές κυνηγώ στα σκοτάδια της νέας αυγής                       
κρύβω και κρύβομαι πριν ο ήλιος με πιάσει                       
με σκιές οπλοφορώ στα δίχτυα της ψυχής                        
αποφεύγω κάθε ακτίνα που θα περάσει                                            

πονάει το πόδι είναι το γόνατο σάπιο                                  
πονάει και η μέση τα κόκαλα τρίζουν                                
το καντηλάκι της νιότης μου είναι άδειο                                            
πλέον τα χείλι μου ξέρουν μονάχα να βρίζουν                  

κατάρες πάνε και έρχονται στα σκοτεινά                          
κατάρες νέες και παλιές αυτοκτονούν                                
ξανά σιωπές ξεπροβάλλουν δειλά δειλά                                              
σαν φώτα μαγεμένα που πληγές πυρπολούν                    

και φωτίζονται όλα, οι σκιές παίρνουν φως                      
χρόνια τα «γιατί» μοναχά μ’ απελπίζουν                            
ξεχνιούνται όλα, οι σκιές μοιάζουν αλλιώς                        
σκιά σκιάς σε σκιά τα πάντα θυμίζουν                                 

03/12/12