Απρόσμενα

Μάνα, πως πήγαν οι εξετάσεις μου
δεν μπορώ να δω, σκοτάδι
που πήγαν οι φωνές, η φασαρία
ο όχλος, η βουή, τίποτα κι όμως
γιατί κλαίνε τα παιδιά, μάνα
κι αυτό το ρυθμικό χτύπημα
πως με ενοχλεί, θεριεύει στα αφτιά μου
Μεγάλη Παρασκευή θυμίζει
τι κι αν ο καιρός φοράει τα γιορτινά του.

Εκκλησία πένθιμη ακούω, πατέρα
δεν είμαι καθόλου σίγουρος
κάτι αγγελικό ακολουθεί την πομπή
κι εγώ είμαι πρώτος πρώτος
πατέρα, ποιον κλαίνε τα παιδιά
γαλήνια φτερά μου στέλνουν ζωή
κι όμως δεν μπορώ να κουνηθώ
εδώ, σε αυτό το χώμα θα μείνω
αφού οι ρίζες μου δεν ήταν τυχερές.